Bijzondere momenten #eindejaarslijstje 4

Het is weer voorbij. Kerstavond en kerstdag zijn in een oogwenk gepasseerd. Het eerste deel van de feestweek is voorbij. Daarmee is mijn favoriete deel achter de rug. Dat wij tijdens dat eerste deel cadeautjes uitwisselen is een deel van de feestvreugde. Het was een rustige kerst. Geen stress; eenvoudig, lekker eten; fijne cadeautjes; aangenaam gezelschap. Meer moet dat niet zijn.

Elk jaar opnieuw stelt de Man DE VRAAG. Wat vind jij van 2015?

Dat het een fantastisch  jaar was. Maar dat wist je al.

Wat was er dan zo bijzonder?

Heel wat.

Voor het gemak van mijn jaaranalyse lijst ik enkele bijzondere momenten in willekeurige volgorde op:

• de dag waarop er in onze keuken een lange tafel stond. Één van mijn dromen kwam uit. De grote familietafel in het hart van ons huis, de open keuken die aan de woonkamer grenst. Ik zie al voor mij: levendige discussies, kleine en grote verhalen bij een kopje thee of een beker warme chocomelk, samen schilderen, huiswerk maken.
• Onze reis naar het zuiden. Voor het eerst waren we met ons zessen op reis. Ieder van ons beleefde een geweldige tijd. We zijn alweer volop aan het sparen voor de reis van 2016.
• Mijn stoere zelf die helemaal in haar uppie naar een blogevenement trok. Het was zowaar een van de eerste niet-werkgerelateerde kinderloze dag. Il voerde er integrerende gesprekken met medebloggers bij een overheerlijke, gezonde brunch. Later die dag verliet ik het pand met een voorraadje Danoneyoghurt in een koeltas. Boost your positivity was dan ook een project gesponsord door Danone. De man en de vier zagen mij graag thuiskomen.
• De geboorte van twee nichtjes. Zus 1 en 2 zetten in oktober en november nog wat extra volk op deze wereld. Nu telt onze kleine familie naast de Mater familias, drie dochters en bijhorende schoonzonen , drie jongens nog vijf meisjes. Onze zoon is nog steeds not amused.
• Uiteraard mag ik alle kleine, grappige, lieve … momentjes niet vergeten. Vele kleintjes maken samen één groot…

Dan vertrek ik nu naar dromenland, breedglimlachend om zoveel bijzondere momentjes.

 

Over Q-time #boostyourpositivity

Q-time, quality time of kwaliteitstijd …. daarover mochten we even nadenken bij die laatste opdracht van het boostyourpositivity-project. Niet zo eenvoudig. Twee weken na datum, een bericht in de prullenbak, enkele brainstormmomenten op de fiets later en ik heb nog steeds niets.

Of ik dan geen tijd met de kinderen doorbreng, hoor ik je denken. Uiteraard wel. Het overgrote deel van de tijd die onze kinderen buiten de school-en werktijden hebben, brengen ze met mij door. Mijn onderwijsjob en de onregelmatige uren van de man zijn hiervoor verantwoordlijk.

Of daar dan geen quality time tussenzit? Laat ons hopen van wel, denk ik dan. Alleen vind ik het moeilijk om dit soort tijd te definiëren. Want eigenlijk vind ik dat alle tijd met de kinderen (en bij uitbreiding met de medemens tout court) kwaliteitsvolle tijd moet zijn.

Mijn kinderen, a ja ze zijn met z’n vieren, moeten hun tijd vaak delen. Het gebeurt niet zo vaak dat ik er met één kind alleen op uittrek. Onze jongste heeft de meeste exclusieve mamatijd omdat ze op vrijdag net als mama een dagje thuis werkt. De andere kinderen moeten het hebben van af en toe een boodschappentochtje alleen met mama.

Om het bericht helemaal af te maken onze top tien van onze favoriete tijdsbesteding:

1. met z’n allen bij mama en papa in bed;
2. samen naar de bib;
3. op restaurant uiteten;
4. in de Colruyt boodschappen doen (want je kan daar fanalen proeven);
5. met de trein op uitstap;
6. lekker lui voor tv hangen;
7. op het strand uitwaaien;
8. zwemmen met z’n zessen;
9. verhaaltjes lezen voor het slapen gaan;
10. koken en bakken.

Over my body #boostyourpositivity

De derde opdracht voor het project #boostyourpositivity van Activia gaat over ‘the body’. Lies van Oontje vraag ons het volgende:
hoe beleven jullie je lichaam? Ben je er blij mee? Besteed je daar veel tijd aan? Laat je het zweten? En hoe zit dat met die body/mind verhouding?

Over mijn lijf … Wat kan ik daar in hemelsnaam over vertellen?

Of ik er tevreden mee ben?
Eigenlijk wel. Uiteraard zijn er werkpunten. Zo is een strakke buik en een perfecte confectiemaat eerder een illusie dan een na te streven doel. Toch vind ik dat mijn lijf er best mag wezen. Het is redelijk geproportioneerd. Mijn benen of armen zijn niet uitzonderlijk lang of kort. En ook mijn bovenlijf is in verhouding met de rest. De perfecte gulden snede zou ik het niet noemen, maar van ver lijkt het er zo’n beetje op ;-).
Mijn gezicht mag er best wezen. Ik kijk de wereld in met blauwe ogen. Door een oogoperatie is mijn ene pupil groter dan de andere. Als het licht in mijn rechteroog schijnt, lijkt het alsof er diamanten in het oog wonen. De rechterhelft is iets strammer dan de linkerhelft. Ooit was die helft verlamd. Alles is min of meer goed gekomen. De buitenwereld merkt er niets van. Alleen ik voel het verschil.
De balans helt over aan de positieve kant.

Of ik er trots op ben? Op mijn lijf?
Eigenlijk toch wel zo’n beetje. Vier keer slaagde het erin om een kleintje te laten groeien. Vier keer zette het een baby op de wereld. En hoewel de eerste bevalling best een traumatische ervaring was, bleek mijn lijf in staat om te herstellen en 18 maanden later nog een kleintje de wereld in te duwen. Het scenario herhaalde zich nog twee keer. De laatste keer floepte de baby zelfs zonder enige medische hulp, weliswaar per ongeluk, ter wereld. Een prachtprestatie toch.
Eigenlijk toch wel zo’n beetje, klopt dus niet helemaal. Ik ben er apetrots op, omschrijft het gevoel veel beter.

Of ik eraan werk, aan dat lijf van mij?
Sinds deze zomer wel. Dit vertelde ik al uitgebreid hier en hier. Ik had het nooit gedacht. Maar zo af en toe een beetje werken aan mijn lijf geeft voldoening. om het helemaal goed te krijgen zou er meer regelmaat moeten zijn. Zou ik er echt in moeten slagen om twee keer per week naar de fitnesszaal te gaan. Ook al fiets ik toch drie keer per week een slordige 20 km. Er wordt aan gewerkt. Op een dag lukt het om alles georganiseerd te krijgen zodat ‘moeder’ toch twee keer per week een uur kan sporten.

Hoe het dan zit met de mind en de body?
Sinds mijn herwonnen zelfbewustzijn (minder suiker, meer beweging en ook wel minder betaalde arbeid) voel ik me zoveel beter in mijn vel. Ik word er gelukkiger van.

Over werken #boostyourpositivity

16 jaar geleden startte ik mijn loopbaan, carrière, werkleven … of hoe je het ook wil noemen, in het onderwijs. Nu, 16 jaar later, sta ik nog steeds voor de klas. Dat het een job met veel vakantie  (verlof is het eigenlijk niet … – je bent leerkracht of je bent het niet 😉 ) is, weet iedereen ondertussen al. Uiteraard is het veel meer dan alleen maar dat. Het is eigenlijk in de eerste plaats een roeping waar je met hart en ziel voor moet gaan. Dat ik een beetje mee kan werken aan de toekomst van onze maatschappij (klinkt beter in theorie dan het er in de praktijk uitziet) is mooi meegenomen.

Het combineren van deze job met ons grote gezin is niet zo evident. Ik mag dan wel thuis zijn als de kinderen thuis zijn, de aardappelen koken zichzelf nog steeds niet, de was moet nog geplooid worden en ook het huis kan zichzelf nog niet poetsen. Bovendien wordt er van mij verwacht dat ik thuis mijn lessen degelijk voorbereid, de taken correct verbeter, de dossiers van de leerlingen aanvul en opvolg … Dat is niet meer dan normaal.  Het hoort nu eenmaal bij mijn job. Dat het niet evident is, kan je je wellicht voorstellen.

Een 4/5de job (lees 20% ouderschapsverlof) leek de combinatie iets haalbaarder te maken. Op 1 september (een kleine twee maand) geleden waagde ik de sprong.
De balans na deze korte periode is alleen maar positief. De tijd die ik op mijn school doorbreng, is gereduceerd tot 80% van een fulltime job. 20% minder zorgt voor een wereld van verschil. De ochtenden zijn rustiger, ’s avonds heb ik meer tijd om aandacht aan de kinderen te besteden, mijn huis ziet er nog steeds uit als een huis waar vier kinderen en een man leven, maar het geheel blijft overzichtelijker. Tegelijkertijd kan ik mijn lessen zorgvuldiger voorbereiden omdat het er 20% minder zijn.

Als ik alles samentel, werk ik in uren uitgedrukt niet zo gek veel minder.  Met het bijhorende loon zullen we zeker niet rijker worden. Enkele budgettaire verschuivingen en bewuster consumeren zorgen ervoor dat het haalbaar blijft.  De rust en de tijd die ik ervoor in de plaats krijg, is het waard. Alles verloopt hier zoveel harmonieuzer. 20% minder werken maakt mij (en hopelijk de rest van ons gezin) minstens 50% gelukkiger!!!

N.B. Die 30-urenweek die de Femma voorstelt, is meer dan het overwegen waard!

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.

De ochtend #boostyourpositivity

De ochtend en ik, of is het ik en de ochtend? Wat het ook is; het is een helse combinatie; een verstandshuwelijk tussen water en vuur. Al jaren, zowat mijn volledig bewuste leven, probeer ik vriendje te worden met de start van een nieuwe dag.

Tot kinderen mijn leven binnenkwamen, was ik kampioen in de discipline ‘bedèschool/werk’. Niemand in de wijde omgeving kon zo snel vanuit het warme bed in de kleren springen om daarna met lichtsnelheid via de keuken met de boekentas op de rug op tijd (nooit in mijn volledige middelbare schoolcarrière kwam ik te laat) ter plaatse te arriveren.
Op de hogeschool durfde ik wel eens het eerste uurtje overslaan. Veel was er niet nodig om mij ervan te overtuigen dat dit uurtje extra in bed mijn opleiding niet meteen in gevaar zou brengen.
Ook als werkmens slaagde ik erin om tot dit laatste minuut te wachten om daarna in zeven haasten richting werkveld te vertrekken.

En plots hoorde deze heerlijk soestijd definitief tot het verleden. De ochtend blijft er een waarbij elk record met lichtsnelheid gebroken wordt. Alleen moet ik er nu niet meer aandenken om de hele klus binnen de 15 minuten te klaren. Minstens 45 minuten voor het uur van vertrek, hijs ik mezelf uit mijn bedstee. Een plens water later, sleur ik de kinderen min of meer uit bed. Het vroege vogelgehalte van opa zaliger slaan hier wellicht twee generaties over. Het aankleden is vaak een gevecht op leven en dood. De klaargelegde kledij kan niet altijd op veel bijval rekenen. Net als het voorziene ontbijt. Het ochtendlijke gezeur neemt exponentieel met de jaren toe. Dat belooft voor de nabije toekomst.

Als iedereen binnen het tijdsbestek vertrekkensklaar is, haal ik opgelucht adem. Oef… het is ons weer gelukt. Iedereen arriveert op tijd op zijn/haar bestemming. De werk- en schooldag kan beginnen.

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.

De ochtend #boostyourpositivity

De ochtend en ik, of is het ik en de ochtend? Wat het ook is; het is een helse combinatie; een verstandshuwelijk tussen water en vuur. Al jaren, zowat mijn volledig bewuste leven, probeer ik vriendje te worden met de start van een nieuwe dag.

Tot kinderen mijn leven binnenkwamen, was ik kampioen in de discipline ‘bedèschool/werk’. Niemand in de wijde omgeving kon zo snel vanuit het warme bed in de kleren springen om daarna met lichtsnelheid via de keuken met de boekentas op de rug op tijd (nooit in mijn volledige middelbare schoolcarrière kwam ik te laat) ter plaatse te arriveren.
Op de hogeschool durfde ik wel eens het eerste uurtje overslaan. Veel was er niet nodig om mij ervan te overtuigen dat dit uurtje extra in bed mijn opleiding niet meteen in gevaar zou brengen.
Ook als werkmens slaagde ik erin om tot dit laatste minuut te wachten om daarna in zeven haasten richting werkveld te vertrekken.

En plots hoorde deze heerlijk soestijd definitief tot het verleden. De ochtend blijft er een waarbij elk record met lichtsnelheid gebroken wordt. Alleen moet ik er nu niet meer aandenken om de hele klus binnen de 15 minuten te klaren. Minstens 45 minuten voor het uur van vertrek, hijs ik mezelf uit mijn bedstee. Een plens water later, sleur ik de kinderen min of meer uit bed. Het vroege vogelgehalte van opa zaliger slaan hier wellicht twee generaties over. Het aankleden is vaak een gevecht op leven en dood. De klaargelegde kledij kan niet altijd op veel bijval rekenen. Net als het voorziene ontbijt. Het ochtendlijke gezeur neemt exponentieel met de jaren toe. Dat belooft voor de nabije toekomst.

Als iedereen binnen het tijdsbestek vertrekkensklaar is, haal ik opgelucht adem. Oef… het is ons weer gelukt. Iedereen arriveert op tijd op zijn/haar bestemming. De werk- en schooldag kan beginnen.

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.

15 dingen waar ik blij van word

Om mijn goede voornemens wat kracht bij te zetten focus ik me vandaag op die 15 dingen waar ik zo blij van word. Hier volgen ze in willekeurige volgorde:

1. Vanzelf wakker worden. Geen vervelende wekker die je slaap op luidruchtige wijze onderbreekt, geen huilende kinderen die je adrenaline de hoogte in jaagt ..
2. De eerste lentezon op je snoet. De warmte, de geur, de kleur … alles om je heen verandert en ziet er zoveel beter uit.
3. Een heerlijk kopje thee als de kinderen eindelijk in bed liggen. Ik geniet van de warmte van de kop, van de stoom die boven de kop cirkelt, de zachte smaak van mijn groene citroenthee.
4. Zoentjes. Onze twee oudste meisjes zijn echte zoentjesmonsters. Ze houden van knuffelen en overladen ons (mama en papa) met zoentjes. Ook hun kleine zusje mag van al die liefde meegenieten. De grote broer vindt zichzelf al behoorlijk stoer voor ‘zoentjes’. Maar zo af en toe heb ik het voorrecht om naast zijn dagelijkse knuffel een zoen te krijgen. Het lijkt eerder een snelle veeg op mijn wang. En toch voelt het als de dikste klapzoen die ik ken.
5. De stilte voor de storm. Heel soms gebeurt het wel eens dat ik ietsje vroeger thuis ben dan mijn huisgenoten. Dan heb ik welgeteld 10 minuten rust. De stilte, het opgeruimde huis … Een zalig gevoel.
6. Frambozen. Ze smelten op je tong en smaken zo zacht. Mmmm… Nog even en ik kan weer genieten van deze heerlijke zomervrucht. Het planten van een struikje of twee staat al gepland.
7. Een goed boek. Ik hou ervan om mezelf te verliezen in de wereld van een ander. Met open mond lees ik de prachtig gebouwde zinnen. Ik geniet van de woordkeuze die nagels met koppen slaat.
8. Mijn poetsvrouw. Ze komt om de twee weken voor drie uur. Als ik thuiskom, zie ik dat ze langs is geweest. Alles is opgeruimd, de vloeren zijn proper, het fornuis blinkt. Het lijkt wel alsof ze de zon in ons huis laat schijnen.
9. Het warme lijfje van mijn kleintje dat tegen me aanligt. Dit onvoorwaardelijke vertrouwen van mijn onschuldig kind. Intens genieten.
10. Warme sloffen in de winter. Ik haat koude voeten. Voor ik naar mijn werk vertrek, leg ik mijn sloffen op de verwarming. Als ik ’s avonds thuiskom, schuif ik er mijn koude voeten in. Heerlijk.
11. De man die vroeger dan verwacht thuiskomt. Hij werkt in een ploegensysteem en is af en toe in het buitenland. Ik zit vaak alleen thuis. Heel soms eindigt zijn werkdag vroeger. Een gestolen uurtje.
12. Huishoudapparaten die het leven aangenamer maken. Een efficiënt wasmachine, een goed functionerende stille droogkast, een brommende vaatwas, … terwijl ik languit in de zetel geniet van zoveel ijver.
13. Een stapel verbeterde taken. Verbeteren vind ik één van de minst leuke onderdelen van mijn job. Slecht geschreven zinnen, bladen zonder naam, het betere knip-en plakwerk – google is je vriend wordt letterlijk genomen -, … Een punthoofd krijg ik ervan. Eens de stapel aan de linkerkant verdwenen is en die aan de rechterkant haar maximale hoogte bereikt heeft, zit de taak erop. Een kop thee is mijn welverdiende extraatje.
14. Chillen in onze tuin. In de schaduw van onze Japanse kerselaar heb ik een prachtig zicht. Voor mij voetbalt de zoon. Op de glijbaan aan de rechterkant van de tuin speelt ons derde kind. De tweede in rij oefent met haar roze springtouw. De baby vermaakt zich op picknickmat. De zon verwarmt mijn lijf en leden. De zomer komt eraan!
15. Het lezen van dit lijstje. Blij worden is gemakkelijker dan gedacht.

#boostyourpositivity – Weekmenu

Nog niet zo lang geleden gebruikte ik mijn kostbare me-time (in de auto op weg naar huis na een vermoeiende werkdag) om de inhoud van mijn koelkast en diepvriezer te overlopen. Wat steekt daar ook alweer in? Welk overheerlijk gerecht kan ik in zo’n kort mogelijk tijdsbestek op tafel toveren? Hoe kan ik er bovendien voor zorgen dat mijn lieve, kieskeurige kindertjes al dit lekkers, boordevol vitamientjes met het nodig enthousiasme verorberen?

Niet de meest efficiënte werkwijze om een relatief rustige avondspits te creëren.

Op de blog van Mme ZsaZsa en op de site van de Colruyt verschenen en/of verschijnen weekmenu’s.  Geen slechte strategie idee om zelf eens te proberen, dacht ik toen.

Mijn eerste weekmenu’s schreef ik op stukjes kladpapier die ik dubbelvouwde; links het menu en rechts het bijhorende boodschappenlijstje. Handig. Na het shoppen kregen de briefjes een plekje op het prikbord.

Inspiratie vond ik niet alleen op de bovengenoemde sites. Ook de site van Delhaize en Libelle deden een duit in het zakje.

Briefjes zijn ‘vergankelijk’. Eens de punaise de karrenvracht kladjes niet meer kon houden, verhuisden de kostbare blaadjes naar de papiermand. Alle inspirerende gerechtjes zonder meer voer voor nieuwe bladen.

 Sinds een half jaar pak ik het anders in. De inspiratiebronnen zijn gebleven; de kladjes vervangen door de Libelle-agenda.

Als ik nu compleet inspiratieloos een weekmenu samenstel en geen zin heb om het wereldwijde weg af te speuren op zoek naar ‘het’ eten van de week, kan ik op mijn eigenste menuschriftje terugvallen.

Een fantastische strategie, al zeg ik het zelf, want het werkt. Om de 10 dagen een halfuurtje werk en het avondeten met bijhorend boodschappenlijstje is geregeld.

Diegene bij wie bij zoveel georganiseer het angstzweet uitbreekt, kan ik geruststellen; er is ruimte voor flexibiliteit. Er wordt al eens met het menu van de dag geschoven. En frietjes uit het frietkot mogen ook nog altijd …

Dit zijn enkele van mijn snelle gerechtjes:

• vlindertjes met scampi, paprika en tomaat
• hamburgers met pitabroodjes, sla en gebakken aardappelen(overschotjes van de vorige dag)
• spaghetti (zelfgemaakte saus uit de diepvriezer, onze klassieker na de zwemles)
• pastinaakpuree
• gyros met rijs en paprika’s
• bakbananen met wortels en een lapje vlees
• … (vul maar aan, alle suggesties zijn welkom)

 

 

 Aan het opeten van de snottenbelpatatjes (spinaziepuree) wordt nog gewerkt…

 

 

 

 

Kleine noot voor de lezers van ‘het trouwfeest’: wij zijn al getrouwd, het zijn de kleuters (o.a. mijn dochters) van onze dorpsschool die op vrijdag 13 februari in het huwelijksbootje stappen.

Deze blogpost kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.