Verheven schoonheid

Het is weer de tijd van het jaar. De dagen worden langer. De goesting om uren in de schaduw te lummelen zonder enig doel is prominent aanwezig. De barbecue-geuren zijn van heinde en ver te besnuiven. Alles begint weer te groeien en te bloeien. Het leven voelt weer als LEVEN. Zo zit het toch voor mij, een zomerkind bij uitstek.

Helaas, die langer wordende dagen kondigen ook eindexamens aan. En laat nu net dit evenement op iets minder enthousiasme rekenen. Dit jaar ben ik – zoals eerder te lezen was – nog eens van de partij. De esthetica, de filosofie van de schoonheid, probeer ik dezer dagen in mijn drukbezette brein te proppen. Het verstand en de rede, de schoonheid en het verhevene, godsbewijzen, Geist, Wil, Kant, Hegel, Schopenhauer … alle filosofische theorieën met bijhorende filosofen passeren de revue. En net als ik denk dat ik eindelijk begrijp wat ze nu precies bedoelen, lees ik ergens één woord dat ervoor zorgt dat het zorgvuldig opgebouwde begrip als een kaartenhuisje in elkaar stort.

Toch is de prof in zijn opzet geslaagd. Ik doe niet anders meer dan nadenken over kunst. Over precies tien dagen mag ik mijn inzichten declameren. Laat ons hopen dat het een dag vol verhevenheid betreft.

Tot gauw.

Veel liefs.

GewoonElke

En dan nu voor echt …

Studeren … ergens tijdens de warme, hete zomer (in mijn verbeelding toch) moet er ergens iets fout gelopen zijn. Toen kreeg ik immers het geweldige idee om tussen de soep en de patatten enkele kunstvakken aan de VUB bij te studeren. Hoewel ik het nog steeds een fantastisch plan vind, ziet het er in de realiteit net dat tikkeltje moeilijker uit dan in mijn zomerse imagination.

Het volgen van de lessen was al geen sinecure. Het kostte heel wat geregel, georganiseer, geplan … om tijdig in Etterbeek te arriveren. Het studeren was ook niet wat je piece of cake kan noemen. Het duurde tot begin januari tot alle info op het studentenplatform te vinden was. De man was meer afwezig dan gehoopt. De prachtige foto’s van de kunstwerken vonden de kinderen ongelooflijk aantrekkelijk. Studeren met in de buurt rustig spelende kinderen is een tafereel dat alleen in de betere films en tv-series werkt. Een uitgebalanceerde planning was nog zo’n illusie.

Je begrijpt dat al dat studeren met heel wat stress gepaard ging… tot ik deze week besloot om het los te laten. Zoals in mijn goede ‘oude’ studenttijd maakte ik de cursus studeerklaar, schreef een samenvatting en zorgde voor een duidelijke inhoudsopgave. En net dat laatste is mijn grote geheim. Deze zit nu netjes in mijn hoofd. Als ik eens een paar minuten tijd heb, probeer ik wat schoonheid aan deze kapstok toe te voegen. Op die manier hoop ik stap voor stap de leerstof te beheersen om een uitstekend examen af te leggen.

Op hoop van zegen ….

Veel liefs!

Tot gauw!

GewoonElke

Eerst de kunst en dan de rest

De kerstvakantie is voorbij gevlogen. De feestdagen vielen dit jaar op de beste dag van de week, de zondag. De weekdagen waren dan ook echte vakantiedagen. Dit bevordert zonder enige twijfel het opladen van de batterijen. Wat tijdens de kerstvakantie allesbehalve een sinecure is. De feestjes volgen elkaar in snel tempo op en ik moet eerlijk toegeven dat ik op andere avonden wel eens voor de tv blijf hangen. The Sound of Music is nu eenmaal een bijzonder lange film 😉

Hoewel ik nog altijd heel erg moe ben (onze tweejarige dochter heeft duidelijk het doorslapen-gen van haar moeder niet geërfd), heb ik wel zin in een paar nieuwe projectjes. De belangrijkste zijn:

• het overaanbod meisjeskleren de deur uitwerken;
• de man aanzetten tot het klasseren van zijn overload aan papiertjes (ik doe dit vrijwillig en heel graag …);
• de bureau in een aangename oase omtoveren zodat ik zin heb om hard te werken en
• last but not least deze blog wat nieuw, georganiseerd leven inblazen.

Maar eerst probeer ik het examen algemene inleiding tot de kunstwetenschappen tot een goed einde te brengen. Dat dit niet simpel zou worden (al is het maar één vak) wist ik op voorhand. De samenvattingen zijn gemaakt, behalve dat ene hoofdstuk dat pas begin deze week online verscheen. De eerste drie hoofdstukken zitten ergens in mijn hoofd. Nu nog de laatste drie … Ik hou je op de hoogte!

Veel liefs.

Tot gauw!

GewoonElke

Kick aff

Daar zaten we dan. We waren met z’n negenen. De pennen en de klavieren (de moderne tijden deden ook hun intrede op de universiteitsbanken) in de aanslag. Helemaal klaar om ons te laten inwijden in de kunstwetenschappen. De minuten gleden voorbij. Een aarzelend gesprek startte op om daarna weer helemaal stil te vallen.
18 u 30 Nog steeds niemand die op een prof kunstwetenschappen leek te bespeuren. Even later hielden we het toch voor bekeken. De eerste les waar ik zo naar uitgekeken had, liep af met een sisser. De prof stuurde haar kat.
Gelukkig is er nog de Starbuck in Brussel-Centraal om de ontgoocheling met een zoete latte weg te spoelen.

Tot gauw.
Veel liefs.

GewoonElke

Kick off

Hier zit ik dan. Onderweg naar de allereerste les. Geloof het of niet, maar ik ben blij als een klein kind. Het lijkt wel alsof ik voor het eerst op schoolreis mag.
De kinderen zijn in de veilige handen van één van onze babysits. (De man is even op een doctoraatsstage in Denemarken.) De lasagne staat klaar in de oven, de pyjama’s liggen in hun bakjes, de huiswerken zijn zo goed als klaar… Alle kinderen, ook de jongste die maandag (klassenraadavond) een scène die niet zou misstaan in de betere vrouwenfilms ten beste gaf, zagen het zitten om een avondje zonder mama door te brengen. Ik kon de deur met een gerust hart achter mij dichttrekken.
Toch wel gek dat studeren het niveau van me-time kan bereiken. Als middelbare schoolstudent was ik altijd wel in orde, maar om nu te zeggen dat ik met hart en ziel achter mijn bureau zat, is toch zwaar overdreven. Pas toen ik via een paar omwegen als werkstudent aan de VUB geschiedenis ging studeren (nu toch ook al twaalf jaar geleden) ontdekte ik de geneugten van het studeren. Het voldane gevoel na het begrijpen van complexe politieke constructies of het vinden van de verbanden tussen allerlei spannende gebeurtenissen uit het verleden werkte verslavend.
Ondanks de toen toch wel hectische periode (werken en studeren is ook zonder man of kinderen allesbehalve een sinecure) kijk ik met veel plezier naar deze drukke tijden terug. Een volledige opleiding zit er voorlopig niet in. Het dansen op een slappe koord om gezin en werk te combineren vergt te veel energie. Toch zullen de twee vakken (elk semester één) me meer dan deugd doen. En wie weet ontdekt het jongste kind binnenkort wel de geneugten van het doorslapen … Met een beetje slaap is een mens toch altijd tot net dat ietsje meer in staat …

Veel liefs.
Tot gauw

GewoonElke