Over druk, druk, druk …

Druk, druk, druk … hèt modewoord van het afgelopen decennium kunnen we wel zeggen. Terwijl ik dit schrijf, zit een jengelende baby met iets dat op een oorontsteking lijkt op mijn schoot. In de oven staan versgebakken cakejes (belofte maakt schuld). In mijn hoofd staan de scampi’s met paprika’s en pasta al op het vuur te pruttelen. Ergens in mijn achterhoofd zoek ik ondertussen een geschikte oplossing voor de zieke baby die zijn ziektekiemen wel mocht meebrengen uit de crèche, maar nu enkele dagen uit diezelfde crèche verbannen worden. O ja, ik moet ook nog proberen de zoon min of meer in het gareel te houden. Zijn voetbalpassie is een ware verschrikking voor alles wat van ver of van dichtbij op een bal lijkt. Een mini-rondingetje is voldoende als uitnodiging om er met zijn linkervoet een stevige lel op te geven. Alle geluk dat de meisjes op woensdag anderhalf uur hun duivels in de turnles mogen ontbinden. Tja, ik heb het mezelf moeilijk gemaakt. Vier kinderen, een huis dat nog volop in een of andere fase van het masterplan ‘verbouw eens een huis’ zit, een man, een fulltime job … Daarbovenop wil ik graag zo af en toe versgewassen en geplooide kleren in de kasten, een min of meer opgeruimde keuken (indien mogelijk mag de rest van het huis er netjes uitzien) en liefst ook nog wat tijd voor mezelf. Dit zijn wel heel veel dingen tegelijkertijd. En ja, soms hol ik mezelf eens voorbij en voel ik dat er ergens een stopknop zou moeten zijn die echt werkt. De bovenstaande ‘spuw-eens-je gal-uit’-tekst schreef ik op woensdag. Ondertussen is het al zaterdagavond. De storm is wat gaan liggen. De rust is eventjes neergedaald. De vier liggen heerlijk te slapen (alhoewel ik vanop de jongenskamer gestommel hoor). De man is het huis uit. Op de achtergrond draait de wasmachine haar zoveelste toertjes. De keuken is opgeruimd en in de rest van het huis ligt alles ongeveer op zijn plaats. De avond voor de dag van de stilte voor de storm. Ik hou er wel van. Zo eventjes relaxen in mijn zetel zonder het gebruikelijke kabaal met enkel het gezelschap van een heerlijk, snurkend meisje en mezelf. Straks nog een theetje zetten, een chocoladepuddingetje eten en een krantje lezen. Om dan morgenochtend vol goede moed op te staan om op de laatste dag van het weekend de komende drukke week voor te bereiden. Je ziet het; de vakantie die eraan komt, is meer dan welkom!

Over het masterplan ‘verbouw-eens-een-huis’ #1

Een huis kopen is als een ‘coup de foudre’. Om een vaak niet eens zo’n duidelijke reden ben je bereid om je hele vermogen en nog veel meer in een hoop bakstenen te investeren. Je telt je centen, je verdiept je in complexe berekeningen van interestvoeten, referte-indexen, schuldsaldopremies … En dan krijg je eindelijk groen licht. De bank vindt je kredietwaardig.  Een dikke twee maand later mag je al dan niet met z’n tweeën een stapel papieren tekenen. Het huis en de bijhorende afbetalingen zijn eindelijk van jou. Pas dan begint het …

Vijf jaar geleden vielen wij voor ons huis. De groene en gele tegels in de keuken, de tuin en de uitstekende ligging deden ons dromen. De bank stapte mee in ons verhaal. Wij hadden een eigen huis.

Samen met de zoon en de tien dagen jonge dochter verhuisden we van onze tweekamerflat met een ieniemienie-terras naar een huisje met drie slaapkamers en een tuin.  Een dochter later werd voor het eerst over het masterplan ‘verbouw-eens-een-huisje’ nagedacht. Een architect werd onder de arm genomen en de zoektocht naar een geschikte aannemer kon beginnen. Tijdens het productieproces van ons jongste gezinslid veranderde ons huisje met drie slaapkamers en een tuin in een huis met vijf slaapkamers en een tuin.

Maanden leefden we tussen het stof en hoorden we van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat de meest uiteenlopende geluiden. Onze woonkamer deed dienst als woonkamer, keuken, waskot en heel soms ook als badkamer. Kamperen in eigen huis, het heeft zo zijn charmes.

Tegen het einde van de vakantie die we afwisselend in Oostende en Gent (eeuwige dank aan onze gastvrouwen – en heren) doorbrachten, stond de ruwbouw overeind. Elektriciteit, watervoorzieningen en verwarming hadden hun plaatsje gekregen. Met een baby in aantocht was het noodzakelijk dat de basiselementen aanwezig waren. Het masterplan verbouw-eens-een-huis was met een sneltreinvaart uit de startblokken geschoten.

Wij zijn nu een jaar verder. Er is nog heel wat werk in en rond ons huis. Maar we hebben tijd. Zolang we er maar in slagen om van ons huis een echte thuis voor alle bewoners te maken dan komt alles in orde hoeveel lawaai, stof en chaos er ook nog komt.

Over het getal VIER

De afgelopen drie maanden publiceerde ik 46 vertelseltjes. 28% daarvan verschenen op dinsdagavond. Logisch, want die heten dinsdagse vertelseltjes. 10 PM is het uur met de meeste bezichtigingen. Mijn lezers zitten duidelijk niet elke avond vroeg in bed. 1 644 bezoekers vonden tot nog toe de weg naar mijn site. Niet slecht, denk ik dan.

Tja, ik hou van cijfertjes. Daar horen ook de statistieken van mijn eigenste blog bij. Zo tussen de soep en de patatten eens kijken naar die fluctuerende staven van de grafieken. Om dan diezelfde gegevens in pure cijfertjes te zien. Heerlijk toch.

Komt daar nog eens bij dat ik, net als mijn zussen, iets met het nummer vier heb. Ooit, tijdens mijn succesvolle volleybalcarrière (hmmm) die haar einde kende bij een frisse start, speelde ik altijd met nummer 4. Deze ‘even’ traditie hebben mijn volleyballende zussen met veel enthousiasme overgenomen. Soms was één of andere vermetele ploeggenoot sneller bij de nummerkeuze. Enige creativiteit was hen nooit vreemd. 13 bestaat uit 1 en 3 en dat is samen 4; 8 is het dubbel van 4; 14 is ook goed, want daarin zie je een 4 …

En nu blijkt dat tijdens een tussentijdse ‘boogevaluatie’ het getal 4 hoogtij viert: 46 berichten, 28 (8:2 = 4) op dinsdag en 1644 bezoekers.  Bovendien lopen hier vier kinderen rond waarvan de laatste de 24ste in het jaar 2014 geboren is.

Het kan niet anders. Het staat zelfs in de sterren geschreven dat 4 mijn absolute geluksgetal is!!!

 

Over onze tuin

Onze tuin … Ooit kon die wedijveren met de prachtige tuinen van Versailles. Het graspleintje was zo glad als een biljarttafel. Geen klavertje, bloemetje, hoopje aarde te bespeuren. De randen werden opgefleurd door een prachtig kleurenpalet. Elke maand verscheen wel een ander kleurtje op een andere plaats. De voormalige eigenaar besteedde elke zaterdag in zijn dierbare mini-paradijsje.

Vijf jaar later is de prachtige tuin veranderd in een gepensioneerd paradijs. De kleurenpracht is nog te zien. Alleen heeft die zich nu geheel eigenwindig over de hele oppervlakte verspreid. Vooral de vergeet-mij-nietjes hebben een succesvolle kolonisatie achter de rug. Het grasveldje heeft zijn hoogtepunt al even achter de rug. Gebrek aan tijd, uitbrekende kippen en een voetballende zoon zorgden voor deze neerwaartse metamorfose. Het masterplan ‘verbouw-eens-een-huis’ deed de rest.

Maar … er komen betere tijden. De man heeft de organisatie van de tuin tot zijn topprioriteit gemaakt. Vorige week startte hij vol goede moede. Bij een machineverhuurder in de buurt haalde hij een machine om de grond te keren. Een bidonnetje met benzine vergat hij per ongeluk. Bij het aanvatten van de werkzaamheden verloor hij zowat halverwege het aspect ‘tijd’ uit het oog. Om een lang verhaal kort te maken … de grond werd vorige week gekeerd. Op mijn CV kan ik de bediening van een keermachine (of hoe dat ding ook moge heten) toevoegen.

In de loop van de voorbije week maakte de man met de assistentie van de kinderen de tuin ‘grasvrij’. De uitstekende takken werden gesnoeid. Alle dakpannen die de bloemenperkjes afbakenden werden uitgespit. Een niet te onderschatten werkje. Ik spreek uit ondervinding.

Morgen, op de wekelijkse rustdag, is de afwerking van het grasaanlegproces gepland. Om 8 uur wil de man beginnen met het plat maken van de tuin. Het plan is om in de loop van de middag het gras te zaaien.

Zoals je ziet … met een paar emmertjes geduld, wat extra spierkracht en alles komt in orde. Over een maand of twee kunnen we weer van een groen veldje achter onze tuin genieten …

De oneindige mogelijkheid der dingen

Talkpoeder en baby-olie zijn twee onmisbare producten in ons babygamma. Elk van deze producten heeft zijn eigen functie. Het ene gebruik ik voor de rode billetjes van het kleintje, het andere gebruik ik om datzelfde kleintje te wassen. Onze twee diva’s denken daar zoals je kan verwachten enigszins anders over…

Heel af en toe kruipt een historische wijsheid om een nog onbekende reden in hun hoofdjes. Die vertelt hen dat hun velletje te bruin is. Dames met status hebben een bleke huid. De beste manier om dit op te lossen ligt voor de hand. Neem de doos met talkpoeder en verdeel dit over je hoofd, armen en handen. Mocht een gelijkmatige verspreiding van dit goedje niet binnen de mogelijkheden liggen, is het geen probleem om hier en daar een kleine ophoping te hebben.
Mocht talkpoeder niet voor handen zijn, dan bereik je hetzelfde resultaat met de extra vette niveacrème. Die bevindt zich op dezelfde plaats als de andere baby-beauty-producten.

Nu het masterplan ‘verbouw-eens-een-huis’ een min of meer stabiele fase bereikt heeft, vinden de partners-in-crime het nodig de ruwe vloer net voor de badkamer wat gladder te maken. Geen enkel product kan dit beter dan baby-olie. Bovendien krijgt de donkere vloer een extra bleke teint. Twee vliegen in één klap, moeten die twee gedacht hebben.

Ook stiften krijgen in ons huis een extra functie. Je kunt er niet alleen prachtige kunstwerken op papier mee maken. Je kan er zowaar ook je zus mee veranderen in een echte prinses.
Neem bij voorkeur een roze stift. Een zwarte of een paarse doet hetzelfde werk. Kleur de ogenleden. Dit mag een beetje buiten de lijntjes. Op de lippen breng je een dikke streep aan. Vergeet je vingernagels en teennagels niet gelijkmatig te kleuren. Om het geheel af te werken kun je op je armen en benen nog wat extra tatoeages aanbrengen.

Zo zie je maar … Diva’s bedenken voor alles een gepaste oplossing …

Nota voor de trouwe lezers.
Na een enthousiaste blogstart met minstens drie berichten per week heb je wellicht gemerkt dat me dit de afgelopen twee weken niet gelukt is. Opnieuw werken, vier kinderen, een man, mei- en juni-festiviteiten, een fijne logé … zijn verantwoordelijk voor de drukte. De volgende zes weken probeer ik twee berichten per week te schrijven. Daarna overlaad ik je opnieuw met drie vertelsels per week.

Veel leesplezier!

Over vijf zalige momentjes in de vijf afgelopen dagen

Zaterdagmiddag. De wind waait door de bomen. De aanstormende wolken koesteren nog heel eventjes de regendruppels. De vier kinderen proberen zich min of meer nuttig bezig te houden. De man heeft net een bericht gestuurd. Hij is veilig geland en begeeft zich met de ijzeren weg huiswaarts. Mama zit achter de computer. De examens staan voor de deur. Historische en talige vragen moeten dringend op het scherm verschijnen.

De doorwaakte nachten van de afgelopen twee dagen leveren niet meteen een bijdrage aan de efficiëntie waarmee er gewerkt wordt. Ter afleiding waag ik me dan maar aan het schrijven van een blogberichtje. Helaas is ook hier de inspiratie niet meteen present. Op de blogplanning van deze week staat ‘Vijf zalige momentjes tijdens de afgelopen vijf dagen’. Dat lijkt me wel wat. Here we go!

1. Ons kleine meisje, hoe kan het ook anders, grijpt zich op maandagochtend vast aan mijn kraag. Ze wil nog zo graag die laatste knuffel en zoen voor ze de rest van de dag met andere baby’s in crèche mag doorbrengen.  Eens in de armen van de verzorgster sluip ik stilletjes weg. Ze hoeft niet te zien dat ik haar achterlaat (wat dan weer een van de mindere dagmomenten is). Dat gevoel ‘ik-heb-je-nodig-mama’ verwarmt mijn tere hartje.
2. Die 10 minuten me-time op het toilet. De vier blijven stilletjes in de woonkamer terwijl ik extra lang blijf plakken met een boek en mijn iPhone. Als ik even later terug in het gezichtsveld van de kinderen verschijn, moffelt er eentje een stapel princekoeken achter haar rug en probeert een ander vlug de tv uit te zetten. De laatste staat met een brede glimlach op haar hoofd in de zetel. En de kleinste zit heerlijk te prullen aan zus haar rondslingerende sokken.
3. Het stralende gezicht van de zoon als die een doelpunt maakt. Ondanks de drukke zaterdagochtend – zoon aan de rand van het voetbalveld droppen; de Colruyt net niet leeg achterlaten; orde in de keukenchaos scheppen; de baby voeden – slaag ik er samen met de drie meisje in tijdens de laatste match van één van de vele voetbaltornooitjes  van de zoon aanwezig te zijn om te supporteren. Tussen de plasbeurt van de meisjes door scoort onze Rode-Duivel-in-spe een wereldgoal. Dit wordt gevierd met een high-fuif en een vliegend gebaar op het veld.
4. Een heerlijk kopje citroenthee als de kinderen eindelijk in bed liggen. De man is voor drie dagen het huis uit. Mijn bewondering voor de alleenstaande ouder stijgt. Hoewel de man geregeld voor één van z’n vele projecten het Belgische grondgebied verlaat, went het niet. Het rushen van hier naar daar, het plannen zonder plan B, de eenzame beslissingen. Dit korte theemoment voor ikzelf mijn bed opzoek, is me heilig. Eventjes rust …
5. Het enthousiasme van de kinderen omdat mama mee mag komen in de klas. Gelukkig organiseert de school dit soort activiteiten vaak op vrijdag. Op die dag kan ik me vrijmaken om samen met hen in de klas spelletjes te spelen, om te luisteren naar hun voorlezen of om zelf een verhaaltje te vertellen. Ze zijn zo trots om hun klas, hun vriendjes en hun kunstjes aan mama te tonen.

Zalig toch, die kleine momentjes …

Over lijstjes en boeken

Boeken … ons heel huis ligt er vol van. Vaak tot ergernis van de man. Alhoewel ook hij zijn aandeel in onze boekenvoorraad heeft. Dat zowat al onze huisgenoten verslaafd zijn aan lezen zal je wellicht niet verbazen. Elke dag leest elk kind minstens vijf minuten in een boek. En tussen de bedrijven door probeer ook ik wat tekst tot mij te nemen. Dit is mijn top vijf van dit moment!

• Heen-en-weerschriftjes van de meisjes (de baby incluis) en de schoolagenda en het rapportje van de zoon: elke week kijk ik uit naar die unieke blik die ik dankzij deze documenten in het crèche- en schoolleven van de kinderen krijg. Verhalen, activiteiten, nieuwe woordenschat, taakjes, blije gezichtjes … Fantastisch!
• Taken en toetsen van mijn leerlingen: nu ik weer aan het werk ben, moet dit helaas opnieuw gebeuren. Zolang er niet te veel fouten instaan en de leerling in kwestie geen ambities heeft om het meest recente geheimschrift te ontwikkelen vind ik dit ongeveer oké. Helaas behoort studeren niet altijd tot een van de prioriteiten van die lieverds. Ook het schoonschrift heeft zijn beste tijd gehad.
• Bloglovin‘: sinds ik zelf ben beginnen bloggen lees ik bij wijze van research andere blogs. Om het mezelf gemakkelijk te maken gebruik ik mijn bloglovin’-account. Als iemand van de bloggers die ik volg een nieuw berichtje schrijft dan vind ik dat daar terug. Handig! Tales from the crib, miss fabuleus, mama van vijf … zijn maar enkele  van de meeste bekende blogs die ik volg. Altijd leuk om te lezen hoe die andere vrouwen hun leven organiseren.
• Whatsapp-berichtjes van mijn zussen: in over mijn zussen had ik het al over mijn fantastische zussen. We houden elkaar op de hoogte van de verwikkelingen in onze spannende levens. Aangename lectuur ‘verlucht’ – je bent historicus of je bent het niet – met prachtige foto’s van het nageslacht en onszelf.
• Echte boeken: tot enkele dagen geleden was ik druk bezig in Feest in het begin van Joke van Leeuwen. Dit boek is op onverklaarbare wijze verdwenen. Ik wil zo graag weten hoe het afloopt. Mijn geduld wordt werkelijk op de proef gesteld. Voorlopig lees ik verder in het boek ‘Opgeruimd’ van Marie Kondo. Voor school lees ik ‘Tirza‘ van Arnon Grunberg. Dit is het eerste boek dat ik van deze Nederlandse schrijver lees. Het vreemde verhaal maakt me nieuwsgierig. Het leestempo ligt bijzonder laag. Aan het huidige tempo zijn de boeken bij het vallen van de bladeren uitgelezen …

Voor een lees-verslaafde is dit een pover lijstje. Ik droom van extra leestijd … Gelukkig komt de grote vakantie eraan. Hopelijk ziet mijn top 5 er dan toch een beetje anders uit. In tussentijd wens ik jou en mezelf heel veel leesplezier!

Foto van de maand # 1

Meer dan 12 000 foto’s staan er op mijn harde schijf. Zoveel keer klikte ik al op het foto-bolletje van mijn smartphone. Dit mobiele toestel heeft het de trotse moeders van deze wereld wel heel gemakkelijk gemaakt. Het is zo handig om dat ding aan te tikken om daarna een stortvloed van foto’s van het nageslacht te nemen. Niet dat die fotomodellen altijd even enthousiast zijn …

Ondanks het hoge aantal foto’s ontbreken er naar mijn gevoel toch enkele essentiële beelden. Zo zijn er bijna geen foto’s van mijn zwangere buikje te bespeuren. De metamorfose die dat toch al niet zo platte lichaamsdeel doormaakte, is niet vereeuwigd. Geen man overboord, uiteraard. Maar toch …

Ook de maandelijkse groeifoto van de kinderen zit niet in de collectie. Nu ons huisje gevuld is met ons klavertje vier heb ik me voorgenomen om elke maand een fotootje van de vier op ons circusdekentje te nemen. De slimme telefoon helpt niet alleen bij het nemen van de foto. Elke maand floept er een herinnering op het schermpje. Zo kan ik op z’n minst het maandelijkse fotomoment niet meer vergeten.

Of ik het lang volhoud. Dat weet ik niet. De afgelopen drie maand is het me toch maar mooi gelukt …