Warmte in winderige, natte tijden

Het is al eventjes stil op deze blog. De drukte ten huize GewoonElke is hier niet vreemd aan. De man is terug thuis. Met z’n allen moeten we een nieuw evenwicht zoeken. Alle boeken en spullen van de man krijgen opnieuw een plekje in ons huis. Er wordt geschoven met kasten, gesleept met dozen. Het hele huis wordt aangepakt. Het containerpark en de kringwinkel zijn weer eventjes onze favoriete bestemmingen.

Al dat rommelen gebeurt tussen de bedrijven door. Het is immers de periode bij uitstek om ‘familie-dingens’ (zoals onze oudste dochter het noemt) te doen. We vergaapten ons al aan de lichtjes op de Brusselse Grote Markt.
Oostende deed haar naam van koningin der badsteden alle eer aan. De feeërieke kerstmarkt in het Leopoldpark was/is een voltreffer. Alleen de ijspiste kon zoveel warmte duidelijk niet appreciëren. Een rugzakje met droge kleren is meer dan aangewezen voor de onervaren schaatsers. Wijselijk bleven wij met z’n allen aan de kant genieten van een warme wafel. Het lichtjesspektakel in de A. Buylstraat was fantastisch. We dansten er op de tonen van Mariah Carey en Queen.

Over een kleine week gaan we weer over tot de orde van de dag. Alleen zijn we nu weer (voor eventjes dan toch) met zijn zes. Maar nu nog even genieten van al die warmte in deze winderige, natte tijden.

Op naar een superfabelastisch, fantastisch 2018!

Veel liefs.

Tot gauw.

GewoonElke

Herfstplannen

Het beloofde gure herfstweer is uitgebleven. Het regent geen spettertje en ook de wind is nog even op vakantie. De storm beperkt zich tot een aanval op het kleine lijfje van onze jongste. De thermometer piekt en de snottebellen zijn present. Mijn veelgeprezen appelsienenpers doet overuren. En de grote broer profiteert uitvoerig van wat extra zegelhangen. Chillen, noemt hij dat.
De andere meisjes zijn op logement en amuseren zich te pletter. Als de jongste eindelijk in een koortsige slaap verzinkt, sluip ik stilletjes richting pc om het achterstallige werk van de afgelopen weken in te halen. Zo’n gezin runnen zonder back-up zorgt voor een indrukwekkend to do-lijstje voor als er even tijd is …

Deze vakantie wil ik vooral gebruiken voor het wegvinken van kleine en grote taken. De keuken is alvast opgeruimd, een nieuw blogbericht (eindelijk) staat bijna online. De schooltaken zijn opgelijst en een efficiënte planning is in mijn BuJo neergepend. Van zoveel geplan, aanvinken, georganiseer word ik content.

Nog één keer slapen en dan is de man zowaar 5 dagen na elkaar in ons huis. Wat family-time afgewisseld met me-time … Nog iets om content van te worden. Maar eerst mijn to do-lijstje afwerken en dat kleine zieke spookje verwennen met wat extra vitamientjes. Daarvoor versleep ik mijn hele berg werk wel naar de zetel. Straks als ze weer wakker is …

 

Tot gauw.

Veel liefs.

GewoonElke

Aftellen

Het nieuwe schooljaar zit in de pijplijn. De voorbereidingen worden in een hogere versnelling afgewerkt. Het valt niet langer te negeren dat over een dikke 10 dagen 2017-2018 definitief uit de startblokken schiet. Boeken worden vanonder het stof gehaald. De pc staat opnieuw prominent op de tafel.

Terwijl ik dit schrijf, denk ik met enige weemoed aan dat vorige schooljaar. Onze laatstejaars waren coole gasten. Niet allemaal, en sommige bezorgden me grijze haren. Maar ze hadden iets vertrouwds, die zesde jaars. Ik zal ze zowaar missen op 1 september. Ongetwijfeld komen er nieuwe coole gasten in de plaats. En zal het aandeel grijze-haren-gecreëerd-door-leerlingen stijgen Het blijft weer spannend. Meestal duurt het eventjes om dat ‘thuis’-gevoel in de soms overvolle drukke klas terug te vinden. Tot het zover is, schaaf ik bestaande cursussen bij, fabriceer ik nieuwe en probeer ik dit huishouden helemaal schoolklaar te krijgen. Nog elf keer slapen … Spannend!!!

Tot gauw

Veel liefs

GewoonElke

La douce France

Onze papa die had een grote voorliefde voor Duitsland. Hij had het steeds over hun gemoedelijkheid, hun efficiëntie. Hij hield van de Duitse Autobahn en de verschrikkelijke hoempamuziek. Hun wouden, riviertjes, natuur… hij raakte er niet over uitgepraat.

Ik deelde deze liefde helemaal niet. De charme van het woud ontging me. De Duitse taal vond ik verschrikkelijk klinken. Als tiener droomde ik van een coole vakantie in het land van de Franken.

Het waren de boeken van Thea Beckman die mij overtuigden. In haar trilogie over de 100-jarige oorlog beschrijft ze in het eerste boek Geef me de ruimte hoe Marije wegvlucht uit het drukke Vlaanderen en haar toevlucht zoekt in het prachtige Frankrijk. Ook in de twee andere delen lees je over het wonderschone land. Alleen een ijskoningin blijft hiervoor immuun.

Na 16 lange jaren vond papa het eindelijk oké om la douce France te bezoeken. Dat was mijn laatste reis met het gezin. Het jaar daarna werd ik gered door mijn babysitfamilie, want ook in Frankrijk zijn er afgelegen boerderijen en kilometerslange wandelpaden in uitgestrekte wouden. Mijn geloof in de schoonheid van Frankrijk bleef overeind. En nu ik zelf kinderen heb, neem ik ze me naar dit wonderschone land. En elke keer ik de grens overrijd, voel ik die schoonheid en denk ik terug aan het verhaal van Marije uit Brugge.

Veel liefs

Tot gauw

GewoonElke

Kamppost

Kinderen laten groeien is vooral LOSLATEN! Dat weet iedereen. Toch is dit niet altijd simpel. Dezer dagen is ChiroWacko mijn partner in crime. Zij organiseren een superfabelastisch, fantastisch kamp (dat denk ik toch) met warme douches en 'echte' WC's' ergens op een weide in de buurt van Hasselt.

Vrijdag vertrokken ze en maandag komen ze terug. TIEN lange dagen spelen ze spelletjes, vertellen ze verhalen, smeden ze banden voor het leven. Ik wou dat ik een jaar of dertig jonger was …

Zo zit ik hier deze week zonder mijn oudste meisje. Want zij is helemaal alleen voor wel tien dagen weg met een hele hoop andere jonge gasten. De zoon is uit logeren bij de peter. De kleine meisjes zijn thuisgebleven voor de morele steun.
Het moet gezegd: samen met de perfect-blogchallenge van miss Pixie vormen ze de ideale drijfveer voor klusjesweek.

Tussen al dat klussen door schreven we brieven naar ons chiromeisje. Ze schreef er zelf ook eentje. Daarin vertelde ze dat

• het kamp groot is.
• Het veel geregend heeft.
• Ze veel spelletjes spelen.
• En godbetert … het eten er lekkerder is dan thuis 😂😂😂.

Ze heeft duidelijk een heerlijke tijd. Volgend jaar mag de – mama, ik wil een wi, tv-kijken, iPad-spelen-Zoon ook mee!

Tot gauw

Veel liefs

GewoonElke

Baf…

zo klinkt de schoolpoort op 30 juni. Ze gaat (in theorie) voor twee maanden dicht. 61 Dagen passeert geen leerling de rode lijn richting nieuwe kennis en vaardigheden. 

Voor leerkrachten begint een relatief rustige tijd. De computer blijft even dicht, Smartschool wordt een beetje vergeten. De zweep mag er voor een tijdje af. En ik … ik vertrek de volgende dag op onze uitgestelde echte honeymoon naar Senegal. 

Met mijn hoofd al in de wolken race ik naar huis. Tot ik langs de weg een verweesde man met bloedende handen, geschaafde armen en beschadigd gezicht zie zitten. Zijn fiets ligt op de weg, zijn bril en gsm aan diggelen. Voor ik echt op vakantie ga, ben ik voor eventjes een Nightengale. 

Nu dacht ik dat de vriendelijke dame van de 112 mijn locatie aan de hand van mijn mobieltje kon bepalen. Niets is minder waar. Ik moet naar het dichtstbijzijnde straatnaambord hollen om te vertellen waar de ambulance naartoe moet. Wat me er meteen aan herinnert dat die fysieke conditie ondanks al dat fietsen veel beter kan. 

Het Nightengalen is van korte duur. De ambulanciers vertrekken met de man en de fiets. En ik kan weer met mijn hoofd in de wolken de vakantie inrijden. 

Tot gauw

Veel liefs

GewoonElke

Vakantiemodus

Paasvakantie. Twee weken en één dag. Zolang duurt onze welverdiende rustperiode. Alhoewel dat woordje rust niet meteen van toepassing is ten huize GewoonElke. Daar zorgt het jonge geweld voor. Het is een uitdaging om deze vakantieperiode met onze vier kinderen in zo goed mogelijke omstandigheden te overleven.

De ervaring leert dat een goed evenwicht tussen activiteiten en thuisblijven het ideale recept is. Met dit in het achterhoofd plande ik een tijdje geleden alvast de eerste week. Ik boekte drie dagen volpension ten huize Zus 1. In haar fijne residentie in het Gentse is plaats genoeg om ons allen te slapen te leggen, kunnen de kinderen buitenspelen, is er een wasmachine en is er bovendien aangenaam gezelschap aanwezig voor groot en klein. De kinderen (en ik) amuseerden zich te pletter. Samen met hun neefje en nichtje maakten ze de tuin onveilig en veranderden ze het huis in een kinderparadijs.

Op woensdag stond onze terugreis gepland. Dit was echter buiten de trainer van de zoon gerekend. Hij organiseerde een match. Laat nu een voetbalwedstrijd met drie speelse meisjes allesbehalve de ideale ‘match’ zijn. Zus 1 en het lief zagen er geen graten in om de drie nog een nachtje langer te houden. Dit betekende extra verwentijd met de zoon. Die moest mij voor één keer niet met zijn zussen delen. Als bonus kreeg ik een nacht doorslaaptijd als extraatje. Heerlijk om een hele nacht aan één stuk te kunnen slapen. Ik had meteen een paar emmertjes extra geduld toen ik met alle kinderen weer thuis was. De vakantie ziet er voor de rest alvast veelbelovend uit!!!

Tot morgen.

Veel liefs.

GewoonElke

De GOUDEN drie

 

2017 startte met DE gouden drie.

Na een stressy-tijd legde ik op 17 januari mijn examen kunstwetenschappen af. Het was een geweldig, fantastisch examen. Zonet zag ik het fantastische cijfer 17 in mijn studieresultaten verschijnen. Een dubbelcheck tot de vierde doe ik de rest van de week minstens drie keer per dag.

Uitblazen deden we het daaropvolgende weekend in Londen zonder de kinderen.Voor het eerst sinds ‘mensenheugenissen’ lieten we de kinderen achter om wat we-time in te lassen. Het deed deugd en smaakte naar meer.

Nog geen dag later kreeg de man het bericht dat hij de komende maanden zijn dromen mag/kan najagen. Helaas betekent dit voor ons dat we hem nog minder zullen zien dan nu al het geval is. Het strakke plannen en ograniseren is aan een upgrade toe.

Maar voor ik het allemaal weer strakjes stroomlijn, geniet ik nog even van het geweldige getal 17 …

Nog een fijne avond.

Veel liefs.

Tot gauw!

Eerst de kunst en dan de rest

De kerstvakantie is voorbij gevlogen. De feestdagen vielen dit jaar op de beste dag van de week, de zondag. De weekdagen waren dan ook echte vakantiedagen. Dit bevordert zonder enige twijfel het opladen van de batterijen. Wat tijdens de kerstvakantie allesbehalve een sinecure is. De feestjes volgen elkaar in snel tempo op en ik moet eerlijk toegeven dat ik op andere avonden wel eens voor de tv blijf hangen. The Sound of Music is nu eenmaal een bijzonder lange film 😉

Hoewel ik nog altijd heel erg moe ben (onze tweejarige dochter heeft duidelijk het doorslapen-gen van haar moeder niet geërfd), heb ik wel zin in een paar nieuwe projectjes. De belangrijkste zijn:

• het overaanbod meisjeskleren de deur uitwerken;
• de man aanzetten tot het klasseren van zijn overload aan papiertjes (ik doe dit vrijwillig en heel graag …);
• de bureau in een aangename oase omtoveren zodat ik zin heb om hard te werken en
• last but not least deze blog wat nieuw, georganiseerd leven inblazen.

Maar eerst probeer ik het examen algemene inleiding tot de kunstwetenschappen tot een goed einde te brengen. Dat dit niet simpel zou worden (al is het maar één vak) wist ik op voorhand. De samenvattingen zijn gemaakt, behalve dat ene hoofdstuk dat pas begin deze week online verscheen. De eerste drie hoofdstukken zitten ergens in mijn hoofd. Nu nog de laatste drie … Ik hou je op de hoogte!

Veel liefs.

Tot gauw!

GewoonElke

Helden tegen de verveling

 

Spiekpietjes zoeken

Gevonden

Bloem zeven

 

Spannend: eitjes breken

Mengen

In de vorm gieten

Alles netjes opruimen …

 

Zelf tijdens de vakantie moet er voor school gewerkt worden. Dat dit niet eenvoudig is met vier rondhuppelende, nieuwsgierige, energieke, soms ruziemakende kinderen hoeft geen betoog. Ze de hele dag voor de tv of de computer droppen is niet meteen het ideale plan. Elke dag spiekpietjes in Fort Napoleon in Oostende zoeken is geen optie. De kinderen moeten zich ook ten huize GewoonElke kunnen entertainen.
Gisteren zochten de meisjes, oeps prinsessen, met een zelfgemaakte schatkaart (het recept vonden we in het heldenboek) de schatkamer. Die bevond zich ergens in de torenkamer. Onze stoere prins hield zich bezig met sjotten in de tuin en op training. Zijn allernieuwste speelgoedje, een autootje dat je met een afstandsbediening door het huis laat sjezen, werd uitvoerig getest. Wat een lawaai maakt zo’n onding.
Vandaag gooiden we het over een andere boeg. De lego werd bovengehaald, het sinterklaaslijstje afgewerkt. En toen ontdekten ze het grote receptenboek tegen de verveling. Daarin stonden heel wat recepten die helaas te hooggegrepen waren of waarvan de nodige ingrediënten niet tot ons standaardproviandpakket behoren. Na wat gezeur en gezaag en wat onderhandelen mochten ze de 4/4-cake maken. Helemaal alleen … En het moet gezegd ze deden het uitstekend …