Daar zit ik dan op het schoolplein. Te wachten op de bus. In de zon op een bankje.
Onze jongste mocht vandaag op schoolreis. Naar het in mijn hoofd verre Pairi Daiza. Eigenlijk is het gewoon achter de hoek.
Ik vang flarden van gesprekken op. Geniet van de zon en de relatieve rust. Een kort gestolen momentje in de avondrush. Want de bus is te laat.
Heerlijk toch. Die extra minuutjes ‘wacht’-TIJD op een schoolplein in de zon.
Veel liefs.
GewoonElke
Wat ondertussen al een eeuwigheid lijkt, is in werkelijkheid nog maar 10 dagen geleden. Toch kijk ik er alweer met heel veel heimwee en verlangen op terug. Wie me kent, weet dat ik het hierover het veelgeprezen Zussenweekend heb. 4.0 was er weer eentje om duimen en vingers van af te likken.
Voor wie onbekend is met het concept volgt hier een beknopte uitleg: drie zussen met een drukke baan, kinderen en een man die smachten, dromen … naar/van een weekendje ZEN. Onze vaste ingrediënten zijn; slaap, lekker eten, een wijntje, rust, bijkletsen, een beetje shoppen, veel lachen en een soort van activiteit. Na 2 à 3 dagen keren we huiswaarts met iets wat op een opgeladen batterij lijkt.
Zussenweekend 4.0 voldeed volledig aan bovenstaande beschrijving.
Slapen … in het wondermooie Lille, ergens in een zakenappartement bovenop de Carrefour. Te bereiken met de rechtstreekse trein vanuit Gent-Sint-Pieters met een ideale tussenstop in Kortrijk en nog een paar kleine dorpjes.
Lekker eten … maakten we de eerste dag zelf en vonden we de tweede dag in La Fossetta, een plaatselijk Italiaans restaurant met een bijzonder praatgrage kok die een boontje had pour les belges.
Wijntjes … vonden we overal. Les Frères Pinard hebben er ons hart gestolen. Een heerlijke Beaujolais met bijpassende kazen geserveerd door de allercharmantste (kaas/wijn)b(r)oer … meer moet dat niet zijn.
Rust… je kan je niet voorstellen hoe heerlijk het is om niet om de vijf woorden het woord mama te horen. Of hoe verfrissend het douchen is zonder nieuwsgierig kinderkopje om de hoek. Al moet ik eerlijk toegeven dat toch in minstens 40% van onze gesprekken de kinderen of de man opdoken ….
Bijkletsen … bij een wijntje, een koppie thee; tijdens een wandeling over ons leven vertellen; ideeën uitwisselen, bezorgdheden bespreken, ons hart luchten. Dat doet deugd. Heel even was het weer zoals vroeger toen we nog met z’n allen onder één dak woonden.
Een beetje shoppen … wij zijn geen shoppers. Maar een klein cadeautje voor onszelf (en onze kroost) laten we niet graag liggen. Dit keer lieten we ons helemaal gaan in de apotheek. Zonnecrème, dagcrème, douche-olie … dat is in Frankrijk zoveel goedkoper dan bij ons.
Veel lachen … want zoals het cliché ons laat weten, is dit bijzonder goed voor onze gezondheid. Het werkt bevrijdend en geeft zo’n verzadigd, gelukkig gevoel. Meer van dat !!!!
Een soort van activiteit … op ons lui gat zitten, mag zeker. Alleen willen we ook wel iets gezien hebben. In Rijsel schuimden we de oude stad af (prachtig!!!!), wandelden we naar en rond de citadel en bezochten we zelfs de zoo. 17 km stapten we. Wie had dat gedacht.
We zijn alvast aan het plannen voor onze jubileum-editie. Alle suggesties zijn bij deze van harte welkom.
Tot gauw.
GewoonElke
gewoonelke 