SOS opvang voor zieke kinderen

Koning Winter is nog niet gearriveerd. Toch hebben wij het hier al even vlaggen. De ziektekiemen voelen zich welkom in ons huis. Na de beginnende longontsteking van het kleintje, de koortsdromen van mezelf vielen dit weekend twee slachtoffers.
De voetballer kwam vrijdag thuis met keelpijn en koorts. Die mocht zonder pardon een streep over de training en de match trekken. Het resulteerde in extra vervelend gedrag wat volgens hem helemaal op het conto van zijn hormonen te schrijven was. De fantastische dokter Bea had het hem tijdens de vrijdagse aflevering ingefluisterd. Wat keeltabletjes, Nurofen en een enkeltje bed brachten voor hem soelaas.
Diezelfde dag pikte ik een hoopje ellende op bij de buurvrouw (iets met een lampje dat bleef branden en een platte batterij zorgden ervoor dat ik op vrijdagavond op het afhaaltijdstip rondjes reed om het hele boeltje aan de praat te houden i.p.v. aan de schoolpoort te staan). Onze tweede dochter gloeide als een kolenkacheltje en klaagde over keelpijn. Pilletjes, Nurofen en het enkeltje bed haalden bij haar amper iets uit. De zondagse wachtdienst bracht uitsluitsel. Met wat extra siroopjes en rust moet ook zij binnenkort weer helemaal top fit zijn.

En net die paar daagjes broodnodige rust zorgen meestal voor een hele hoop geloop, gebel en gestress.  Heel wat oma’s werken nog of hebben een druk programma als pensioengerechtigde medemens. Ik wil die drukke 60-plussers alleszins niet te eten geven ;-). Het omstandigheidsverlof is beperkt in tijd en biedt uiteraard geen oplossing voor al die ‘brave’ leerlingen die snakken naar interessante informatie over het al dan niet kunstige verleden. Andere opvangmogelijkheden zijn relatief beperkt aangezien zowat iedereen aan het werk is.
Alle gekheid op een stokje, morgen wordt ons meisje de hele dag verwend door mijn schoonbroer die zich kon vrijmaken. Voor dinsdag wordt nog aan een oplossing gewerkt. Laat ons hopen dat de mutualiteit of de plaatselijke opvang voor zieke kinderen beschikbaar is.

Tot gauw.

Veel liefs.

GewoonElke

Ik weekmenu, jij weekmenuut …

Ik weekmenu, jij weekmenuut, wij weekmenuën … Als het werkwoord nog niet bestond (;-)) dan werd het nu uitgevonden. Het is synoniem voor gemak. Nooit meer de vraag: ‘mama, wat eten wij vanavond?’; nooit meer piekeren onderweg van werk naar huis over ‘wat eten we vanavond?’; nooit meer bedenken dat je eigenlijk niets in huis hebt om de hongerige magen te vullen …

Sinds een paar weken heb ik er nog een extra troef bij: het nieuwe boek ‘Honger’ van MmeZsaZsa. Wat een geweldig, fantastisch, gezond, gemakkelijk kookboek. Het loopt over van de luienwijvenkost, gezonde groentjes en nieuwe ideetjes. Bovendien is het nog eens fijn om te lezen. Zo wat gemakkelijke bedlectuur met een knipoog boordevol inspiratie. Waar het hart van vol is … loopt de mond van over…

Of er dan helemaal GEEN minpuntjes zijn. Awel, eigenlijk niet echt. De man kan ik tevreden stellen door een vleugje vlees aan de vegetarische gerechten toe te voegen. De kinderen zeuren als van ouds, maar dankzij mijn eigenste groentechallenge die nieuw leven werd ingeblazen komt dit allemaal wel goed.

En om het leven helemaal gemakkelijk te maken pikte ik kort na de middag mijn boodschappen in het Collect&Go-afhaalpunt. Daar werd ik instant vrolijk van de oppervriendelijke Fleury. Ik heb me nog nooit zo welkom gevoeld bij het afhaalpunt. Een goed boek en een schep vriendelijkheid … het doet wat met een mens.

Tot gauw.

Veel liefs.

GewoonElke

Herfstplannen

Het beloofde gure herfstweer is uitgebleven. Het regent geen spettertje en ook de wind is nog even op vakantie. De storm beperkt zich tot een aanval op het kleine lijfje van onze jongste. De thermometer piekt en de snottebellen zijn present. Mijn veelgeprezen appelsienenpers doet overuren. En de grote broer profiteert uitvoerig van wat extra zegelhangen. Chillen, noemt hij dat.
De andere meisjes zijn op logement en amuseren zich te pletter. Als de jongste eindelijk in een koortsige slaap verzinkt, sluip ik stilletjes richting pc om het achterstallige werk van de afgelopen weken in te halen. Zo’n gezin runnen zonder back-up zorgt voor een indrukwekkend to do-lijstje voor als er even tijd is …

Deze vakantie wil ik vooral gebruiken voor het wegvinken van kleine en grote taken. De keuken is alvast opgeruimd, een nieuw blogbericht (eindelijk) staat bijna online. De schooltaken zijn opgelijst en een efficiënte planning is in mijn BuJo neergepend. Van zoveel geplan, aanvinken, georganiseer word ik content.

Nog één keer slapen en dan is de man zowaar 5 dagen na elkaar in ons huis. Wat family-time afgewisseld met me-time … Nog iets om content van te worden. Maar eerst mijn to do-lijstje afwerken en dat kleine zieke spookje verwennen met wat extra vitamientjes. Daarvoor versleep ik mijn hele berg werk wel naar de zetel. Straks als ze weer wakker is …

 

Tot gauw.

Veel liefs.

GewoonElke

TE

September is zo goed als voorbij. Oef … Het was een maandje met te veel TE’s. Te veel werk, te veel feestjes, te veel chaos, te weinig slaap, te weinig ademruimte … Een maand om zo snel mogelijk in de diepste krochten van het brein te laten verdwijnen.

Oktober belooft al net zo TE te zijn. Er moet dus dringend iets veranderen. Bij deze pak ik al mijn courage en begin aan een betere planning/organisatie van de maand:

• het healthy-food-plan wordt opnieuw geactiveerd. Alle snoepdozen en chipszakken die in huis werden gehaald voor de feestjes zijn zo goed als leeg. De voorraad havermout is op peil. Een lading granola is sinds donderdagavond hapklaar. Het nieuwe boek ‘Honger’ van Mme ZsaZsa is besteld via bol.com. Het komt goed, ik voel het.
• het hou-je-huisnet-en-proper-plan krijgt een extra boost. Mijn nieuwe poetsvrouw (de vorige verhuisde) komt ELKE week i.p.v. om de veertien dagen. Een extra stimulans om de kinderen en de man (als die al aanwezig is) in opruimmodus te manoeuvreren.
• het neem-wat-tijdvoor-jezelf-plan is in progress. Al staan nu al leuke uitjes gepland zoals een theaterstuk en een trouwfeest. Nu nog wat andere activiteiten zonder kids sprokkelen en onze strenge babysit boeken en ook dit komt goed.

Het werk, het voetbal van de zoon, de dansles van de meisjes blijven op het programma staan. Ik moet nog wat oefenen om daar de zen-beleving in te vinden. Het na-schoolse werk in combinatie met vier ‘poeslieve’ kinderen en een afwezig man is geen piece of cake. Drie keer per week uitrijden om de gepassioneerde sjotter op tijd op de training krijgen, is heavy zonder back-up. Gelukkig wordt hij al twee van de drie keer thuisgebracht door een voetbalgenootje. Om dit getjool enigszins te compenseren voorzag ik mezelf met wat cadeautjes. En voor één keer waren het geen nieuwe boeken (waar ik dan toch geen voor heb om ze te lezen).

Dit gezegd zijnde ruim ik mijn rommel op, zet ik een heerlijk kopje thee en duik ik eindelijk na 30 leesloze dagen met een boek mijn bed in.

Slaapwel.

Veel liefs.

GewoonElke

Reddingsboei uit het moeras van 5/7de alleenstaande moeder

Kom maar af!

Gebruik onze auto maar.

Weet je, mocht het nodig zijn dan kan je de kinderen even bij ons achterlaten. Zo kan je snel wat boodschappen doen.

Ik breng hem wel thuis.

O ja, ik heb nog wat kleren die voor de onze te klein zijn. Ik breng die even binnen.

Hier, nog wat soep. Dat geeft wat warmte.

Ik wissel jouw toezicht wel met die van mij.

Bel straks eens!

…

Ze zijn met oneindig veel. Kleine zinnen met zoveel warmte. Zonder heb was ik al lang verzopen in het moeras van de 5/7de alleenstaande moeder.

Dank voor dat beetje zuurstof in drukke tijden.

Tot gauw.

Veel liefs

GewoonElke

Content

Zo heel af en toe verdien ik een cadeautje, vind ik. En dan bedoel ik niet met kerst of voor mijn verjaardag. Nee, gewoon een verwennerijtje voor onderweg. Een kleinigheid waar ik content van word.

Na drie maanden keihard werken om de boel te runnen, mijn werk naar behoren te doen en tussen de bedrijven door nog wat esthetica in mijn hoofd te rammen had ik een presentje verdiend. Zaterdagavond installeerde ik me voor bol.com. Blindelings vond ik mijn bestelling, Bullet Journal de handleiding. Zo’n BUJO fascineert mij mateloos. Aangezien ik gek ben op plannen en herplannen is zo’n zelf gefabriceerd naslagwerk op mijn lijf geschreven.

Voorlopig zit het boek werkloos in mijn tas. Dat verdomde examen is nog niet achter de rug, het einde van het schooljaar brengt wat extra werk met zich mee en het huishouden organiseert zich nog steeds niet vanzelf. Ik kijk nu al uit naar dat beetje tijd om me helemaal te smijten voor dit nieuwe project. Ik word er nu al CONTENT van!!!

Tot gauw

Veel liefs

GewoonElke

 

Voor mijn eigen gemak?

Geregeld doe ik een Collect&Go. Vanachter mijn computer bestel ik mijn boodschappen. De volgende dag al kan ik alles aan het afhaalpunt ophalen. Ik betaal hiervoor € 5,50  extra. Al win ik die terug door het vermijden van impulskopen. Al moet ik toegeven dat Jef Colruyt toch zijn best doet om mij te verleiden met interessante online-deals.

Dinsdag plaatste ik nog snel mijn bestelling voor donderdag. Na drie dagen zee kon ik de boodschappen oppikken en zouden wij weer voor een tiental dagen verder kunnen. Dat was het plan. Het invoeren van mijn bestelling was pas definitief na een uur of vijf. Om de haverklap werd ik gestoord. Niet meteen een probleem. De app onthoudt wat ik wil. Alleen is dit niet bevorderlijk voor het concentratievermogen. Zo bestelde ik 1 kg limoenen in plaats van die ene limoen die ik voor mijn kippengerecht met verse munt nodig heb. Nu zit ik met 13 limoenen. FB, uw vriend, helpt mij bij het bedenken van manieren om het hele boeltje weg te werken voor het verrottingsproces start.

Een ezel … de rest ken je wel… Helaas, is dit niet de eerste keer. Ooit zat ik met 6 x 6 stukken zeep, 4 kg hespenworst, een bulk aan wc-rollen … En nog heb ik mijn lesje niet geleerd. De volgende keer misschien beter wachten tot die vier heerlijk liggen te slapen, de deurbel uitschakelen, de telefoon van de haak nemen en de tv uitzetten voor ik mijn boodschappenbestelling plaats …

Tot morgen.

Veel liefs.

GewoonElke

Lentekriebels

De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, de lelies staan in bloei. Het is duidelijk dat de lente in het land is. Al bij de eerste zonnestralen gooi ik de ramen open en begin ik aan de grote schoonmaak. Of toch iets dat daarop lijkt. Ik maak schoon schip in ons huis. Dit wil geenszins zeggen dat ik nu door het huis ren met borstels, trekkers, emmers en allerlei geurige producties. Helemaal niet. Mijn lenteschoonmaak ziet er zo uit:

• de kamers worden één voor één aangepakt.
• Alle rommel die zich tijdens de koude winterdagen overal opstapelde wordt gesorteerd. In onze gang komen drie stapels: eentje voor de kringloop, eentje voor het containerpark en eentje voor hergebruik door vrienden en familie. Wat daar niet bij hoort, vliegt zonder pardon de vuilbak in.
• De plaats van de meubelen wordt herbereken. Een tafeltje schuift naar links; een bed staat niet langer in de breedte, maar wel in de lengte; een kast verhuist naar een andere kamer.
• De leemtes worden opgevuld. Dat betekent een bezoekje aan de kringwinkel en de onvermijdelijke Ikea.
• Als ik dan nog zin heb, passeer ik met de borstels en trekkers en vodden. Mocht iemand zich zorgen maken; we hebben een poetsvrouw die alles kraaknet houdt.

Vandaag staat dat bezoeken aan de Ikea gepland. We kopen er een nieuwe kleerkastcombinatie voor de zoon. Als straks ons kleinste meisje naar school vertrekt, gooien we de verzorgingstafel eruit. Ze krijgt een volwaardige kleerkast. Dit betekent dat de kleren van de zoon moeten verhuizen. In de meisjeskamer komt nog een zitbankje voor de verkleedkleren. De derde kamer krijgt deze zomer een nieuw verflaagje. Zo is iedereen tevreden.

Dan vertrekken we nu snel naar Ikea (voor dat ijsje en de rest …)

Tot morgen.

Veel liefs.

GewoonElke

Plannen doe ik zo

Ik hou van plannen en lijstjes. Een bloemlezing van mijn meestgebruikte tools.

• een weekmenu: op het weekmenu-sjabloon dat Mme ZsaZsa gratis en voor niets op haar blog en via ‘Het weekmenu van ‘ op Facebook deelde, schrijf ik mijn tweewekelijkse planning. De groentjes geef ik een kleurtje en voor de rest krabbel ik erop los. Sinds het bestaan van deze facebookgroep slaag ik er bovendien in om af en toe eens ‘creatief’ te zijn in de keuken. De klassieke wortelstoemp met worst durf ik al eens vervangen door een spruiten-rapenstoemp op een bedje van gehakt met een exotisch sausje.

• een financiële planning: elk jaar opnieuw bereken ik hoeveel verzekeringen, taksen en andere ‘bijdragen’ ons jaarlijks kosten. Dit deel ik netjes door twaalf. Op die manier weet ik precies welk bedrag ik elke maand moet reserveren om het totaal plaatje te doen kloppen. Het inschatten van de maandelijkse boodschappen en benzinekosten vind ik moeilijker. In het verleden hield ik het huishoudboekje van Radio2 bij, probeerde ik alles netjes in een atomaschriftje te noteren. Meestal gaf ik dit na twee maanden op wegens te arbeidsintensief. Nu schrijf ik al deze uitgaven op de jaarkalender die rond de jaarwisseling in HetNieuwsblad stak. Mme ZsaZsa zorgde voor de prachtige lay-out. Dit jaar lijk ik het vol te houden. Al is het jaar nog jong. (
• een activiteitenkalender: 4 kinderen, een drukbezette man en een vrouw die op haar beurt ook af en toe sociaal wil doen zorgt voor ‘kalendergegoochel’. Om het geheel min of meer overzichtelijk te houden schrijft ik alle activiteiten op de kalender van de Libelle. De hokjes zijn net groot genoeg. En iedereen heeft zijn eigen kleur. In een oogopslag kan zelfs de niet-lezende kleuter zien wanneer ze iets te doen heeft.

• een takenlijstje: een minder populair instrument voor het jong geweld ten huize GewoonElke. Al doen ze keihard hun best de taakjes (van een ander) op te volgen. Het stofzuigericoontje zou eigenlijk moeten vervangen worden door dat van het tafeltje-dekje-icoontje. Niemand is er tot nog toe over gevallen. Dus laat ik het gewoon hangen.

• een to do-lijstje in mijn schrift waarin ik ook kleine weetjes, receptjes, dingen-om-te-onthouden schrijf. Het lijkt van ver op een bulletJournal. Al schrijf ik er bijlange niet alle dagen iets in. Het helpt om een soort structuur te behouden.
• mijn online-schoolagenda: dit handige instrument verzamelt alle lesonderwerpen, toetsen, taken, reserveringen in ICT-klassen, schoolvergaderingen …

Al dat geplan en gelijst betekent geenszins het leven er ten huize GewoonElke inspiratieloos en kleurloos uitziet. Integendeel. En dat is net zo fijn. Dan kan ik met mijn voorliefde voor plannen en lijsten schuiven met activiteiten en creatieve oplossingen bedenken. Als dat geen ‘strakke’ plannen zijn 😉

Tot gauw!

GewoonElke

Pompen of verzuipen

Als moeder van vier is het hier soms behoorlijk heavy. Zeker als de man (zoals nu het geval is) er niet is. Het zorgt voor heel wat extra stress. En na elke periode vind ik het geweldig dat ik het toch maar weer overleefd heb. Veel keuze is er trouwens niet. Het is pompen of verzuipen. En laat ons eerlijk zijn; verzuipen is geen optie.

Tijdens de week valt het meestal reuze mee (hmmm). Er is het vaste stramien van werk-school-crèche. Na de werkdag wordt er gehuiswerkt, gekookt, gedoucht, voorgelezen om de kinderen daarna vakkundig in bed te zwieren. De oudste zoon leest ondertussen zelf en vindt de weg naar zijn bed iets moeilijker dan de meisjes.
De vijf zintuigen draaien ondertussen overuren. Je hebt bij voorkeur vier paar ogen die zich op de meest onmogelijke plaatsen bevinden. Gegarandeerd zit het kleintje met haar vingertjes in de pot warme soep als je net even niet kijkt. De grotere kinderen kennen de weg naar de koekjes blindelings. Ze sluipen als volleerde krijgers door het huis en vieren hun overwinning smikkelend en smakkelend op een bij voorkeur afgelegen plaats.
Hierbij helpen niet alleen die ogen. Ook het hebben van een extra paar oren is mooi meegenomen. Diezelfde oren zijn maar beter getraind in het simultaan beluisteren van de school- en andere verhalen. Het is verbazingwekkend hoeveel je met een klein beetje concentratie uit de verschillende verhalen kunt onthouden. De kids op hun beurt vinden je algauw supermama omdat je echt wel naar twee verhalen tegelijkertijd kan luisteren.
Het ruiken, voelen en proeven verdwijnt bij deze een beetje naar de achtergrond. Toch ben ik ervan overtuigd dat hun onzichtbare bijdrage tot de avondspits erger kan voorkomen.
Als ze dan eindelijk in hun bed liggen te snurken begint de opruim- en voorbereidingsactiviteit voor de volgende dag. Uiteraard helpen ze hier opruimen. Zonet nog werd het takensysteem nieuw leven ingeblazen. Stofzuigen, vaatwas legen en waterdragen zijn de voorlopige prioriteiten. Er blijft helaas nog genoeg over om zelf te doen.
Uitgeteld in de zetel ploffen hoort niet tot mijn dagelijkse ritueel. Eens alles en iedereen op zijn plaats zit of ligt, ga ik vaak nog even achter de computer zitten om nog wat voor school te werken.
Het weekend-ritme is zo mogelijk nog helser. De kinderen sjotten, turnen, dansen, zwemmen, chiroën. Ik weet het wel. Dat doe je vooral jezelf aan. Maar aangezien ik dit alles zelf zo leuk vond als kind en tiener wil ik mijn kindertjes dat plezier gunnen.

Om maar te zeggen dat een huishouden met vier kinderen draaiende houden zonder man geen sinecure is. En dan komt nu ongetwijfeld de vraag of het met de man wel zoveel eenvoudiger is …?

Nog een fijne zondagavond en voor straks een fantastische werkweek.

Veel liefs.
Tot gauw.

GewoonElke