Hoop?

Het werd een beetje koud in mijn hart woensdagochtend. Dagen op voorhand kon je ondanks de optimistische peilingen de bui al voelen hangen. De VS zal niet voor het eerst door een vrouw geleid worden. Haar tegenstander, een soort vreemde trol, heeft het gehaald. Het onmogelijke is gebeurd!
De campagne zal de geschiedenisboeken niet halen door haar uitzonderlijke schoonheid. Het respectloos geroep vanuit alle hoeken klonk te luid. Soms voelde ik plaatsvervangende schaamte.
Hoe gek het ook moge klinken, ik begrijp dat mensen voor die narcistische, ongemanierde, respectloze hard-om-zich-heen-schoppende man gekozen hebben. De gepolijste vrouw aan de andere kant boezemde geen vertrouwen in. Ondanks haar enorme staat van dienst was ze niet overtuigende genoeg.
Het is was het is. De democratie heeft beslist. Het is nog maar eens een signaal dat de leidende klasse het noorden kwijt is. Mensen willen vooral werk, een dak boven hun hoofd en een beter leven. Dat zijn universele verlangens, behoeften. Door het grote gelijk van de economie voelen mensen zich verloren. Er zijn geen zekerheden meer. Mensen zijn bang. En bange mensen zijn gevaarlijk.
Het wordt tijd dat de dames en heren politici wakker worden. Dat ze opnieuw op zoek gaan naar de grote verhalen waarin mensen zich kunnen vinden. Het wordt tijd dat ze verder denken dan de volgende verkiezingen. Het wordt tijd dat ze vanuit een oprechte verontwaardiging aan politiek doen. Het wordt tijd voor hoopvolle verhalen zonder angst, met heel veel warmte waarin mensen zich thuis voelen en elkaar opnieuw vinden.
Tot dan zullen we het nog even met de Trumps en de Hillary’s van deze planeet moeten doen …

Helden tegen de verveling

 

Spiekpietjes zoeken

Gevonden

Bloem zeven

 

Spannend: eitjes breken

Mengen

In de vorm gieten

Alles netjes opruimen …

 

Zelf tijdens de vakantie moet er voor school gewerkt worden. Dat dit niet eenvoudig is met vier rondhuppelende, nieuwsgierige, energieke, soms ruziemakende kinderen hoeft geen betoog. Ze de hele dag voor de tv of de computer droppen is niet meteen het ideale plan. Elke dag spiekpietjes in Fort Napoleon in Oostende zoeken is geen optie. De kinderen moeten zich ook ten huize GewoonElke kunnen entertainen.
Gisteren zochten de meisjes, oeps prinsessen, met een zelfgemaakte schatkaart (het recept vonden we in het heldenboek) de schatkamer. Die bevond zich ergens in de torenkamer. Onze stoere prins hield zich bezig met sjotten in de tuin en op training. Zijn allernieuwste speelgoedje, een autootje dat je met een afstandsbediening door het huis laat sjezen, werd uitvoerig getest. Wat een lawaai maakt zo’n onding.
Vandaag gooiden we het over een andere boeg. De lego werd bovengehaald, het sinterklaaslijstje afgewerkt. En toen ontdekten ze het grote receptenboek tegen de verveling. Daarin stonden heel wat recepten die helaas te hooggegrepen waren of waarvan de nodige ingrediënten niet tot ons standaardproviandpakket behoren. Na wat gezeur en gezaag en wat onderhandelen mochten ze de 4/4-cake maken. Helemaal alleen … En het moet gezegd ze deden het uitstekend …

De huppelende machine

Daar sta ik dan. Naast
mijn wasmachine. Wachtend op de
volgende huppel. Een zee van
tijd.Al duurt die slechts
12 minuten. Straks komt het
natte wasgoed eruit. Is de
tweede bom van de dag
in de woonkamer ontploft. Zijn
de meisjes in prinsessen veranderd.
Is de zoon naar de torenkamer verbannen.
Heb ik even kunnen ademen.

Met dank aan de vreemd huppelende wasmachine die zich na 12 minuten aandacht schijnbaar normaal gedraagt. Vreemd…

Veel liefs.

Tot gauw.

GewoonElke

De groene man ;-)

Gisterenmiddag was het eindelijk zover. De man ook wel papa genoemd, was na een maandje Denemarken weer helemaal into family ‘GewoonElke’. Dit keer voor heel lang, denkt ons middelste meisje. Eerst zien en dan geloven …
Zijn verblijf in het ‘hogere’ noorden heeft hem duidelijk goed gedaan. Hij zit wat beter in het vlees, heeft heel veel kunnen schrijven aan ‘zijn boek’ (tja, hoe leg je anders aan de kinderen uit dat hij daar aan z’n doctoraat werkte) en last but not least: hij heeft er zowaar een ecologischer wereldbeeld aan over gehouden.
De fietsende, groentenetende, goed georganiseerde Denen hebben duidelijk zijn hart veroverd. Hij blijft zich verbazen over de volgens hem ‘betere’ wereld. Toch wel fijn dat al dat gezeur over gezonde groentjes, het nemen van het openbaar vervoer of de fiets, het uitdoven van lichten, het sluiten van deuren, het dragen van een dikkere tuin in de winter, het nadenken over een gezondere, milieubewustere wereld niet langer in dovemansoren zal vallen.
In april gaat hij nog eens terug. Dan kan hij zijn groene skills verder ontwikkelen. Het komt nog helemaal goed.

Veel liefs.

Tot gauw.

GewoonELke