Krook

Gent heeft een bijzondere plek in mijn hart. Het is een supercool stad met heel wat leuke plekjes. Sinds kort is er een nieuwe coole plek bijgekomen, de KROOK.

Tijdens mijn logeerpartijtje in Oostakker planden we een bezoek aan deze nieuwe ontmoetingsplaats voor de Gentenaar en al wie zin heeft om eens te passeren. Samen met 5 kinderen tussen 2 en 8 jaar waagden Zus 1 en ik ons op dinsdagmiddag aan een eerste kennismaking.

Het spreekt voor zich dat we door de samenstelling van ons gezelschap enigszins beperkt waren in onze actieradius. De enige verdieping die we uitgebreid verkenden, was die van de jeugdbibliotheek. En het moet gezegd; het is er fantastisch. Speciale leeshoeken, een magnetische muur met lettertjes en cijfertjes, spelletjes, verkleedkleren en niet te vergeten een hele hoop boeken. Een absolute topper … al zouden de bibliotheekdames met toezicht graag wat valiumpjes uitdelen aan de kinderen die dit boekenparadijs verkennen…

Tot morgen.

Veel liefs.

GewoonElke

Verslaafd!

Boeken, boeken, boeken … wij hebben ze in alle maten en kleuren, in minstens vier verschillende talen. In elke kamer van ons huis (zelfs in het waskot) ligt wel één of ander leesbaar object. Naast boeken zijn er nog kranten en tijdschriften. Letters, woorden, zinnen, dromen, feiten, verhalen genoeg.

Mijn boekenobsessie is behoorlijk ernstig. Het is een eeuwige verslaving. Af en toe is er een ‘rustige’ periode. De plicht roept. Geregeld is er een zware terugval. Dan verlies ik me helemaal in één of ander boek. Gulzig lees ik het verhaal tijdens elk vrij moment.

Op zaterdagochtend heb ik een vaste afspraak met mijn krant. Deze liefde dateert uit mijn jeugdjaren. Enkele jaren geleden liep het even scheef. Vorig jaar pikte ik de draad weer op. De voetbalmatch van de zoon, de balletles van dochter 2 en de tumblingles van dochter 3 zijn welgekomen hulpjes. De jongste die leest de woon- en jobpagina’s.

Je zal maar opgroeien met zo’n moeder. De eerste verhaaltjes horen ze nog voor ze goed en wel geboren zijn. Geregeld lees ik hen verhaaltjes voor. Minstens elke drie weken worden ze in de bolderkar met boeken gedropt om een nieuw voorraadje bij de plaatselijke bib in te slaan. Af en toe zitten we met z’n allen met de neus in de boeken. Gezellig tegen elkaar hangend in de zetel. Elke kamer heeft zijn boekenrek. De oudste heeft een heuse bib (tot mijn boeken hun definitieve plaatsje krijgen in de woonkamer).

Vanmiddag nog mochten/moesten ze mee naar het voorleesmoment van de bib. Daar vertelde ik aan hen en nog twee extra kindjes grappige verhalen over aapjes, everzwijnen en als toemaatje nog een ‘aflevering’ van Vos en Haas. Hun portie lectuur/literatuur is verzekerd.

Dan ga ik nu gauw nog wat lezen …

Tot morgen.

Veel liefs

GewoonElke

 

Wie wil weten wat ik lees … Goodreads is the place to be …

Eerst de kunst en dan de rest

De kerstvakantie is voorbij gevlogen. De feestdagen vielen dit jaar op de beste dag van de week, de zondag. De weekdagen waren dan ook echte vakantiedagen. Dit bevordert zonder enige twijfel het opladen van de batterijen. Wat tijdens de kerstvakantie allesbehalve een sinecure is. De feestjes volgen elkaar in snel tempo op en ik moet eerlijk toegeven dat ik op andere avonden wel eens voor de tv blijf hangen. The Sound of Music is nu eenmaal een bijzonder lange film 😉

Hoewel ik nog altijd heel erg moe ben (onze tweejarige dochter heeft duidelijk het doorslapen-gen van haar moeder niet geërfd), heb ik wel zin in een paar nieuwe projectjes. De belangrijkste zijn:

• het overaanbod meisjeskleren de deur uitwerken;
• de man aanzetten tot het klasseren van zijn overload aan papiertjes (ik doe dit vrijwillig en heel graag …);
• de bureau in een aangename oase omtoveren zodat ik zin heb om hard te werken en
• last but not least deze blog wat nieuw, georganiseerd leven inblazen.

Maar eerst probeer ik het examen algemene inleiding tot de kunstwetenschappen tot een goed einde te brengen. Dat dit niet simpel zou worden (al is het maar één vak) wist ik op voorhand. De samenvattingen zijn gemaakt, behalve dat ene hoofdstuk dat pas begin deze week online verscheen. De eerste drie hoofdstukken zitten ergens in mijn hoofd. Nu nog de laatste drie … Ik hou je op de hoogte!

Veel liefs.

Tot gauw!

GewoonElke

Over ’t een en ’t ander #2

Over ’t één en ’t ander is een samenraapsel van weetjes, feitjes, kleine nieuwtjes …  Deze stukjes zijn te kort voor een volledige blogpost. Dit schrijfseltjes is de perfecte illustratie van de vele kleintjes die een grote maken.

1. Jef Colruyt stuurde via zijn medewerkster een halfslachtig antwoord (dat kon je h
   ier lezen). Vandaag bezoek ik, zoals wel vaker – noem me maar een trouwe klant, de
   Colruyt. Aangezien de peer voor mij een absoluut topfruitje is, koop ik die geregeld. En wat zie ik op het prijskaartje. De voorverpakte peren kosten 0,98 euro/kg en de losse peren kosten, je raadt het al, 0,98 euro/kg. Zou dit toeval zijn?
2. Het schrijven van brieven is een erfelijke afwijking waarvoor ik derhalve niet verantwoordelijk kan gesteld worden. Mijn vader zaliger bezondigde zich er meer dan eens aan. Sinds de brief aan Jef heb ik de smaak te pakken. Deze week stuurde ik een brief naar ons gemeentebestuur om de puntjes op de i te zetten. Kort geschreven komt het erop neer dat de burgemeester en co een blauwe zone met bewonerskaart willen invoeren. Aangezien ik dat zo’n een drietal jaar geleden al eens voorstelde in een brief (ja, wat had je gedacht) vind ik dit een uitstekend plan. Alleen die zonlicht-stelende slecht geparkeerde bestelwagens hadden ze eventjes over het hoofd gezien. Dit moest ik toch eventjes melden.
3. Onze bib verdwijnt. Het is te zeggen, de huidige bib wordt naar een muur in het dienstencentrum verplaatst. Dat het aanbod gevoelig zal dalen en de openingsuren werkmens-onvriendelijk worden is een onaangename bijwerking. Je kunt het al voorspellen … Daarover schrijf ik binnenkort een brief. En omdat ik lezen, boeken en al wat daarbij hoort veel belangrijker vind dan een parkeerplaats mogen jullie deze zodra die klaar is gezellig meelezen.
4. Halle staat dit weekend op zijn kop. De jaarlijkse hoogmis van de carnavalisten voltrekt zich op dit eigenste ogenblik. De omliggende gemeenten doen vrolijk mee. Vrijdag vieren de kinderen al carnaval op school. Ook dit jaar dook ‘moeder’ achter de naaimachine. Twee Frozen-kleedjes en een Superman-kostuum levert dit gepruts op. Geheel in eigen stijl kiest kind 3 op vrijdagochtend toch nog voor haar trouwkleed (van vorig jaar). Het Frozen-kleed wordt harteloos naar de verkleedkoffer verbannen. 
5. De kou, de wind, de regen en een nog niet doorslapend kind bezorgen mij deze week een knalrode keel. Een dagje platte rust in de zetel zorgt voor een tijdelijke oplossing van het probleem. De pijnlijke keel verdwijnt, alleen het doodvermoeide gevoel blijft hangen. Wat verlang ik naar de zon die mijn koude ledematen kan verwarmen…  Wat kijk ik uit naar de dag dat onze jongste de hele nacht in haar eigen bed zonder mamahonger kan doorbrengen… Hoe het ook zij, het blijft een lieverd, ons kleintje ….

Dit was het dan. Mijn tweede vele kleintjes die samen een volwaardig bericht vormen.

Tot gauw!

GewoonElke

Goedgelezen

Eén van mijn aller’goedste’ voornemens was het nieuw leven inblazen van mijn leesverslaving. Als kind las ik zowat alle boeken die in de plaatselijke jeugdbib te vinden waren. De overstap naar de ‘volwassen’ literatuur was een moeilijk, langdurig proces. Pas toen ik een jaar of 25 was, las ik meer ‘volwassen’-boeken dan jeugdboeken. Zelfs nu in mijn dertiger jaren (in mijn hoofd ben ik nog steeds 27) grijp ik nog vaak naar boeken bedoeld voor het jeugdige volkje.

De hoeveelheid literatuur die ik de laatste jaren achterover sloeg, varieerde van 2 of 3 per jaar tot maximum 8. Bedroevend vond ikzelf. Hoog tijd om daar verandering in te brengen. Ik poetste mijn brilletje, limiteerde het aantal schermuren en verplichte mezelf minstens twee avonden in de week voor het slapen te lezen. Het laatste duwtje in de rug vond ik in de geweldige site goodreads.

Deze site is een soort online boekencafé. Je kan stimulerend vrienden zoeken en vinden, lid worden van een boekenclub om leestips te vinden of deel te nemen aan geanimeerde discussies. Of je kunt net als ik deze site vooral als boekenorganisator gebruiken. Ik hou er mijn gelezen boeken, want-to-read en currently-reading-boeken bij. Geen bladwijzer of omgeplooid hoekje meer nodig om te weten hoever je in het boek geraakt bent. Eens het boek uitgelezen kan je er indien gewenst een score en een recensie bijvoegen.

Die boekhouding is voor mij een zegen. Al zolang ik me kan herinneren lees ik meer dan één boek tegelijkertijd. Zoals je kan zien lees ik er nu zeven. Zodra ik een nieuw boek zie liggen, begin ik eraan. Bovendien heeft elke kamer in ons huis een ander ‘currently-reading’ boek. Soms kan ik maar 10 minuten lezen. Dankzij goodreads verlies ik niet de helft van mijn leestijd aan het zoeken van de pagina waar ik gekomen was.

Het grootste nadeel, naast het feit dat deze site uiteraard een internetverbinding nodig heeft, is de hoeveelheid boeken die er passeren. Mijn want-to-read -lijstje is nog langer geworden dan het al was. Bij deze stem ik voor gesubsidieerd leesverlof. Een mens wordt er gelukkiger, intelligenter, vindingrijker, creatiever … van.

Na de ode aan mijn nieuwe favoriete site duik ik terug in ‘Het smelt’ geschreven door Lize Spit. Een debuutroman die me na 49 bladzijden al helemaal in zijn greep heeft. Alle chance dat deze klepper 490 bladzijden telt…

Tot gauw

GewoonElke