Dinsdagavond. We eten pannenkoeken (een traditie op carnavalsavond). De kinderen bedenken de meest uiteenlopende challenges voor de komende 40 dagen. Uiteindelijk wordt het volgende lijstje bijna unaniem aangenomen:
- geen ruzie met de zussen;
- een nette kamer (eyeroll);
- niet zo snel boos zijn;
- minder huilen;
- geen spelletjes op de telefoon spelen.
Kind 3 zal haar challenge de volgende dag al bijsturen …
Woensdagavond. Het is donker. Een licht regengordijn kleurt de horizon. De trein raast voorbij. En ik loop rustig naar onze huis. Spotify in mijn oren. En eventjes lijkt het of ik weer 20 jaar jonger ben. De wereld ligt aan mijn voeten. Ik kan nog alle kanten uit. Dat eventjes duurde wel geteld 10 minuten. Het waren de beste 10 minuten van de dag. Tot ik ons warme huis binnenstap en ik de kinderstemmetjes vanuit hun bed opgelucht hoor kwetteren dat mama terug thuis is.
Donderdag in de vooravond. Vanop mijn coworking space (een zolderkamer in Gent – soms ben ik echt hip ;-)) zit ik dit bericht te schrijven. Deze middag werkte ik in het aangename gezelschap van mijn zus. De kinderen amuseerden zich te pletter bij nonkel J. Al kreeg zijn coolheid bij de oudste zoon klappen. Het euvel werd nog net op tijd min of meer in ere hersteld door de aanwezigheid van spotify op zijn telefoon.
En zo kabbelt de krokusvakantie in een ijltempo voorbij …
Veel liefs.
GewoonElke
gewoonelke 