Onze kinderen zijn prachtexemplaren. Ze stralen leven uit, zijn enthousiast en worden net zo goed ongelooflijk boos. Ze bruisen van energie, zijn nieuwsgierig en interesseren zich voor de meest uiteenlopende zaken. Net zo goed veranderen ze hun kamer in een mum van tijd in een slagveld waarmee ze menig slordigheidscompeteties zouden winnen. De ene springt zonder morren uit zijn bed, de ander heeft geheel volgens moeders genen een paar kwartieren nodig om wakker te worden. Tekenen, knippen, plakken, chillen, fortnite spelen, dansen met de liedjes van ‘yoetjoep’ ;-), Ketnet- en andere series bingewatchen als de kans zich voordoet (wat relatief zelden is). Zich te goed doen aan een zak chips, hun mond volproppen met m&m’s, zeuren over die gezonde spruitjes, de halve pot choco op hun boterham smeren, cola drinken op feestjes terwijl dit eigenlijk niet mag. Met vuile modderschoenen na een heerlijk buitenspelnamiddag het huis binnenstorm. Gezellig knuffelen in de zetel; nog vijf minuutjes en dan gaan we echt slapen ….
Heel herkenbaar, toch?
Waarom dan vinden anderen het nodig om dit allemaal van tafel te vegen en de kinderen te herleiden tot hun huidkleur? Waarom toch?
Veel liefs.
GewoonElke
gewoonelke 