Over een toekomstige Rode Duivel ;-)

Je kent ze wel, die kleine jongetjes die in alles een bal zien. Het liefst zouden ze zelfs in een bal eten en slapen.

Ten huize Bak woont er zo’n exemplaar. Nog voor hij kon lopen, was hij verliefd op voetbal. Zodra hij begreep dat hij  met andere jongens in een ploeg kon samenspelen, zeurde hij me de haren van het hoofd.
‘Mama, mag ik voetballen?’
Met de actieve steun van papa kreeg de zoon het na één jaar voor elkaar. Net voor hij vijf kaarsjes mocht uitblazen, voetbalde hij voor het eerste op een echt voetbalveld. Samen met een stuk of acht andere voetbalgekke kleuters speelde hij onder de hoede van een echte voetbaltrainer zijn lievelingsspelletje.

Zo komt het dat mama of papa drie keer per week in weer en wind aan de zijlijn van het voetbalveld staan. Op woensdag en vrijdag trainen de Rode Duivels in spe. Op zaterdagochtend meten ze hun kunnen met die van andere voetbalgekke jongetjes.

Winst of verlies is nog niet zo belangrijk. Zolang ze maar scoren. Het maken van een doelpunt vieren ze als echte wereldkampioenen.  Net als hun grote voorbeelden gooien ze hun armen in de lucht en vliegen ze elkaar om de hals.
De zussen supporteren bij gelegenheid enthousiast langs de zijlijn. Ze zijn niet echt in het spelletje geïnteresseerd. Ze verheugen zich vooral op de après-match in de kantine.
Na afloop van hun wereldmatch trappen ze penalty’s en geven ze de tegenstanders een hand. Fairplay is belangrijk.

En dan volgt HET MOMENT van de week: samen onder de douche. Ze maken zoveel kabaal dat de koeien in de aangrenzende weide zich in een plaatselijke dancing wanen. Om hun wekelijkse hoogmis af te sluiten, kiezen de voetbaljongetjes met hun bonnetje een zakje chips. Mama of papa betalen wel voor het bijhorende AA-drankje …