Vandaag waren ze al met 12 500. 12 500 burgerlijk ongehoorzame jongeren die een reprimande van het thuisfront riskeren en ook nog eens een B-code kunnen verwachten. Voor de onderwijsleken onder ons; dit betekent dat de jongeren ongewettigd afwezig zijn. Na een 5-tal van die B-codes wordt al een heus onderzoek gevoerd naar het waarom en het hoe. Heel snel wordt dit problematisch genoemd. En ja, we moeten niet flauw doen. Leerlingen die op regelmatige basis een half dagje of een volledig dag aan de lessen verzaken, werken zichzelf in nesten. Het niet opdagen is verslavend. Want zeg nu zelf een namiddagje bankhangen, fortnite spelen of gewoon lang uitslapen … wie droomt daar niet van als 15, 16, 17-jarige?
Als diezelfde jongere beslist om een dergelijke B-code te riskeren en daar dan ook nog eens een preek van de ouders bovenop krijgt om een betere toekomst te eisen, kunnen we toch over een ander paar mouwen spreken. En ja, er zijn wel honderd tegenargumenten te bedenken. Onderwijs is belangrijk. Dat kunnen we niet ontkennen. Maar zijn al die criticasters niet ergens diep vanbinnen stikjaloers op die jongeren die dit toch maar durven en die opkomen voor wat echt belangrijk is.
En ja, die jongeren hebben wellicht al wel eens het vliegtuig genomen en komen misschien met de auto naar de school. Het zijn niet allemaal overtuigd vegetariërs. Alleen is in hun hoofd alvast een omslag gemaakt. Ze denken erover, ze praten erover, ze gaan erover in verhitte debatten. Ze brengen het thema op de politieke agenda. En dat laatste is misschien nog het allerbelangrijkste. Want met individuele acties als het licht uitdoen, de deur achter ons dichtdoen, naar school fietsen komen we er niet. Er zijn veel drastischere maatregelen nodig die veel politieke moed vragen, die zonder een doordachte langetermijnvisie waarbij iedereen mee in het bad kan springen gedoemd zijn om te mislukken. En laat het nu net dat zijn waar onze politici een dikke onvoldoende voor halen.
gewoonelke 